Başım Dumanlı
Eylül'den, Ekim'e
Çiçekler dökmüşüm
Ve asla
Dönmemecesine bir yolculuk.
Oldukça vesveseli.
Vakit yok
Önüm sıra gidiyor yıllar
Neleri eskitmedim ki...
Ardından yas tuttuğum,
Yılları saran bir duman.
Sabah aydınlığında,
İzmir.
Karmaşık duygularım sisli.
Parmak arasından dudağıma
Ve ciğerlerime çöken arkadaştan yoksun.
Gözlerimin,
Gözlerinle buluştuğu anlar.
Bilmem kaç kere kaçırışım.
Korkma!
Geçecek...
Ansızın verilen kararın pişmanlığını,
Kaç kere söküp atışım.
"Bir düş mü?"
Değişlerim.
Cevapsızlığım...
Akla uydurmak lazım nefsi.
Körlemeli bu defa.
Başına vura vura,
Ezip
Körlemeli.
Ne günah işlediysem,
Çektim cezamı.
Sefa sürelim,
Gerisini kıyamette,
Görelim.
Dağ,
taş,
ova
ve su
Hepsi bu...
"Durmaya vaktim yok"
Yaşamak gerek.
Bağışla sevdiğim,
O duman başımı sardı şimdi,
Fütursuzum/sızım.
Mehmet Fikret ÜNALAN
04 Ekim 2017 Saat 12.30
Karabağlar/İzmir
(
Başım Dumanlı başlıklı yazı
MehmetFikret tarafından
4.10.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
