Gülmeliydi Yüzüme Kader

Yine her hangi günlerimden biriydi, ayaklarımın götürdüğü yer
Masmavi deniz kenarıydı, martılara açacakktım tüm derdimi
Kumlar sıcacık ısıtacaktı yorgun bedenimi
Huzura kucak açmalıydı ren renk çakıl taşları
Allı morlu gözlerimi boyarken zevk katmalıydı
Ödün vermeliydim kendime, hayata tutunmak için
Zerre kadar da olsa mutlu etmeliydim gönlümü
Sorunlarını bir çırpı da unuttura bilmekti maksadım
işe yarar mıydı acaba hiç bilmiyordum

                          
Yine her hangi günlerimden biriydi, ayaklarımın götürdüğü yer
Masmavi deniz kenarıydı, martılar ayrı bir haz verirken ruhuma
Kumlar sıcacık ısıtırken tüm bedenimi, güneş gülümsüyordu yüzüme
Mutluluğa kucak açmıştı, renk renk çakıl taşları
Allı morlu gözlerimi boyuyorken huzur aramıştım içlerinde
Ödün vermeliydim kendime, hayata bağlamak için bir nebze olsun
Sorunlarımı bir çırpı da dağıtmaktı maksadım, işe yararmıydı acaba


Cevap bulabilir miydim ? Bunca  aklı karıştıran soruya
Kim verecekti yanıtını, kimden hesap soracaktım
Kaderimle yüzleşmek miydi yoksa pilanım bilmiyordum
O hiç acımadı ki bana, taa ezelden yazarken alın yazımı
Dayana bilirmisin diye sormadı ki, yıllarıma eklerken
Sorgusuz sualsiz infaz eder gibi, taktı ipini boynuma
Hala niye dokunmaz,  ayağımın altında ki tabureye


Vadem dolmadı demek ki, daha ne yaşayacağım muçul
Hayat öyle acımasız ki  !
Yalan dolan ihanet hepsi ardı sıra peşimde
Rahat bırakmıyor yakamı, gölgem olmuş adeta
duygularıma bile söz geçiremez olmuştum
Bir an gözlerim doldu, kirpiklerimde yaş öylece donmuştu
düşmek için bekliyordu , ağlamamam lazımdı
güçlü olmak zorundaydım
Her zaman ki gibi kalem keğıdım yanımdaydı
Yazdıkça azalıyordu derdim kederim, tek sığınağımdı bu
Nedenlerimi sıraladım, keşkelerimin ardına virgül bile koymadan
Aralarına öfkelerimi kustum, boğazım kuruyana dek
Aldanışlarım vardı, hayal kırıklarım çaresizliklerim
Yarınlarımı heba edenlerim, ne çok pişmanlıklarım vardı


Öyle bir üşümek geldi içime, ayak uçlarım titriyordu
Oysa ılık ılık esiyordu rüzgar, kalbimi ısıtamıyordu
Kucağımda ki taşlar gibiydi kalbim, soğuk ve donuktu
Can kalmımıştı bedenimde, vücudum ruhsuzdu
Ölüden farkı yoktu, nefes alıp veren bir cestti adeta
Bu hayatın yükünü taşıyamayacak kadar acizdim


Düşünceler feryat içindeydi, fakana sıkışmış fareler gibi
Çırpındıkça daha da kaçamaz hale gelmişti
Çıkmazın içinde bocalayıp duruyordum
Kara bulutlar sararken etrafımı, kendime hayrım yoktu 
Farkında bile değildim, saat hayli geç olmuş, güneş batıyordu
Öyle güzeldi ki, kızıl bir renk almıştı
Sanki veda eder gibi bulutların içinde kaybolup gitti


Yıldızlar belirmeye başladı, gökyüzü tablo gibiydi
Hiç ayrılmak istemiyordum  oturduğum yerden 
Uzun bir nefes alıp verdim, sırt üstü uzanıp
Doğa ve ben baş başa kalmıştık, sanki gitmemi istemiyordu
Her şeye ramen yaşıyordum hayat devam ediyordu
Yarın yeni bir gün olacaktı, tek isteğim artık kaderin yüzüme gülmesiydi, değişmesiydi yazım, geri kalan ömrümde


Nesrin Önem
05  10  2017
Tekirdağ


( Gülmeliydi Yüzüme Kader başlıklı yazı sahrayeli tarafından 5.10.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.