Hiddet dolu evrenin ayak sesiyim,

Küçük pasajlarda yok olma isteðim

Bir de haraç mezat gömdüklerime

Taziye sunarken yabancýlar…

Ben de yabancýyým kiminin gözünde

Oysaki ikram bildiðim sevgiye dairdi

Tüm maruzatým:

Hani pay ettiðim,

Hani baþa aldýðým sevgi pýnarý,

Tabirlerden sýkkýn cahil bir faniyim iþin aslý;

Sevgisiz yaþamayý becerenlere hayranlýðým

Bir de soytarý bir þiire dökerken içimdeki buhraný

Katmanlarýnda kaybolduðum

Dünya denen güzergâhýn kayýp satýrlarý.

Cümleten dileðim,

Cümlelerde ölüp defalarca dirildiðim

Ve imla hatalarý evrenin;

Bazen bir imleç,

Bazen ünlem içeren

Ama noktaya doyamadýðým;

Üçlü ikramlarýnda noktalarýn

Son nokta olmayý bile beceremediðim

Kayýp bir hikâyeyim.

Mutlu sonlarý tehir eden Tanrý,

Deme özrüne sahip belli ki kýstas sahipleri;

Yanýp da küllerimde aradýðým

Aslýnda yanmaktan bile aciz boþ bir sayfayým.

Derlediðim hangi þiir ise kuramlardan yakýnan;

Hangi gölgeyse yine bana asýlan

Ve beynamaz imgeleri ellerimle boðup

Ölümüne sevdalandýðým hangi mecazi aþk ise

Devrik bir rotanýn da aradýðý o güvence

Yine varmayý tehir ettiðime dair de

Bir günce,

Her yeni güne imzamý attýðým.

Dedim ya;

Noktasýzým ezeldir;

Sevi dilinde kambersiz düðün misali özlem duyduðum

Kayýp aþklarýmýn da mirasý

Yine melekleri þahit tuttuðum

Ve gönül nikâhýmda ömrümün son bulduðu…

Yalan, tümü yalan

Ne de olsa gönül koydum ben bu þiirsel düzeneðe

Bir de kayýtlardaki sezgilerime þerh düþtüm:

Olmazýn oluru hangi duygu ise

Versin elini ilk ve son kere,

Sondan bir evvel görmeyi dilediðim

Hangi pencere olduðu da önemsiz

Ne de olsa

Ýçimin aksanýnda

Pervazýndayým  ve alabildiðine pervazý/sýzým.

Demlendiðim üzüncün þerefine

Belki de ettiðim onca naz niyazýn hatýrýna

Katýksýz bir mevtayým:

Sevgi uðruna deðil ölmek

Doðmamayý dilediðim

O mezarda bir dilek taþý olmak adýna

Yazmasýnlar adýmý asla,

Aksimde hüzünden ibaret,

Nefsimde þükrüme delalet

Belki de en garip kulum

Dünya denen cengâver yolculuðun

Bitmesine dair iken dileðim.