Pervazlara konarken güvercinler.
Aklıma papatyalı günler gelir.
Gümüş rengi bir yığın yaprak.
Yerde sonbahar adına raks ederken.
Gökte asılı duran bulutlar güneşin yaprakları.
Papatya misali ilham verirler tabiata.
İşte öyle bir aşkla çarpıyor kalbim.
İnadına umudum mavi.
İnadına aydınlığım güneş sarısı.
Neşemde dört mevsim bayram tadı.
Bahtiyarlığında şu kısacık ömrün.
Sıhhati kendime dost bildim.
Yeterdi kendimi üzüp durduğum.

Yağmur da yağsa kar beyaza da dönse ortalık.
Ben manolya kokulu bahardan vazgeçmem artık.
Değil odam, yedi kat gök olsa karanlık.
Yeter bana kendi aydınlığım.
Bana en büyük nasihat kendi yaşadıklarım...



( Kendi Yaşadıklarım başlıklı yazı Mecaz Adam tarafından 12.10.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.