Son Bahar
Adam yumuşak başlı sevecen
Biraz deli
Biraz da serseri ruhlu
Sevdi hep yaratandan ötürü
yaratılanı
Karıncayı dahi incitmedi
Hep incindi, kırıldı…
*
Kadın güler yüzlü şen
şakrak
Hayatın cilvesine ortak
olmuş
Feleğin tokadını yemiş
Geçmedik çember bırakmamış
Mert
Erkekten daha erkek
Özü sözü bir
Sevmişti bir kere
Adam iyi huylu habis gibi
işlemişti içine…
*
Adam ince ruhlu
Duygu dolu
Kendine bir yol çizmiş
Seviyordu ay parçasını
Sevmedi kendisini seven
kadını
Sevemezdi de
Yıprandı bin parçaya
bölündü
Direndi sonuna kadar
Hiç yanmadığı kadar
Canı yandı
Parmağında ay parçasının
yüzüğünü taşıyordu
Ona yürekten bağlıydı
Ağladı adam abı hayat
suyuna
Sadece ağladı…
*
Kadın emindi duygularından
Gökkuşağı gibi doğmuştu
yüreğine sevdanın renkleri
Ama adam görmüyordu kadını
Kadın mecbur kaldı
Vazgeçti sonunda
karşılıksız sevdadan
Karanlıktaydı kendi içinde
Yol yakınken yine siyahı
seçti
Oysa mutluluklara aç
büyümüştü kadın
Gömdü adamı içinde derin
bir yerlere…
*
Gözyaşları içine akıyordu
Vakit tamamdı
Ayrılık saati gelip
çatmıştı
Her ikisinin de dalları
kırılmıştı bir kere
Ve yolları ayrıldı
Adam arkasına bakmadan loş
sokakta kayboldu
Kadın da hiç bu kadar
ağlamamıştı
İkisinin de ömrünün son
deminde mevsim son bahardı…
Mustafa KARAAHMETOĞLU
10.10.2016
(
Son Bahar başlıklı yazı
Mustafa Kara tarafından
12.10.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
