Neyin farklý neyin farkýndalýk çarkýnda ne gibi bir ölçüte denk düþtüðünü bilmediðim… bildiðimle örtüþen ise sadece hulasa bir boþluk. Özendiðim deðil de özümsediðim belki de özrümü kabahatimden büyük gösterdiðim…

Asla da göz ardý edemediklerim.

Külçe çeken kalbim belli ki damarlarýmda pompalanan kandan fazlasýdýr kanadýðým. Kandýðýmdan geçtim ya da kandýrýldýðýma dem vurup bir suçlu aramaktan hele ki tek muvaffakiyetim bir özür borçlu olduðum Tanrý ise.

Göstermelik bir sevinç de deðil üstlendiðim zaten üstelediðim ne kaldý geride? Önce yaþ alýp yaþlarýmý görmezden gelenler sonra yaslandýðým daðlardan bana yaðan yaslar.

Kelime oyunlarýný seviyorum aslýnda kelimeleri seviyorum aslýnda yuvarladýðým tüm nümerik göstergeyi somut bir varlýða dönüþtürmeyi sanýrým matematiðin soyut evriminden çýkýp da yola edebi mahiyette ebediyete yuvarladýðým iç sesimin katmanlarýnda neye denk düþtüðümü tahmin edip bana boca edilenleri de biriktirdiðim o sulak araziyi seviyorum.

Kayýtlarda sürünen hatýralarým aslýnda bilinçaltýmý çözme özürlü olmayý unutup bilincimde yarattýðým sayýsýz tsunami ve bir edimde yoldan çýkýp tevafuk bildirgesi bir izlekte eþleþtiðim kayýp yarým bir o kadar ayýp bir saðduyu ne de olsa yoldan çýkmýþ o ýþýk huzmesinde kendime yarattýðým ýþýldaðýn perspektifine buyur ettiklerim.

Zamanýn sýrdaþlýðýnda aman vermekse kâinatýn devrelerine atýfta bulunup; sonra da son vermekse gelip geçici duygulara ben baþtan kaybettim hele ki dað tepe aþýp ulaþmayý beceremediðim o vahada bir kemirgen kadar duyarlý iken kemirilmeye müsait duygularýmý, bir bir ben eþelerken.

Vasýflarýmdan yansýyan üç beþ kelamda söz birliði ettiklerim sonra da yandaþ bilip içimin coðrafyasýna buyur ettiðim kalburüstü düþlerim.

Makul ölçülerde izah etmekse yürü ya kulum, diyen eksenimde hala kayýp bir uydunun peþinde sonra da uydurduðum masallara ben bile inanýyorum.

Pamuk ellerinde büyükannenin, derin bir iç geçiren o küçük kýz sanki efkârýn baþ yolcusu ve kötülüklerden dem vurup geri durduðu sanýrým eþleþtiðim ilk ve tek masal kahramaný hele ki o kýrmýzý pelerinine bir ölçüt getirmiþken, komþumuz terzi teyzemin yufka yüreði kadar yumuþacýk ellerinde þekillenirken kýrmýzý paltom.

Nereden nereye?

Neyim deðil de ne olacaðým demeyi asla unutma, diyen kaçýncý kiþi idi kim bilir benim manevi teyzem ve ben tüm afacanlýðýmla bir türlü rahat durmazken ve ellerinde iðne kâh batan kâh yere düþüp kaybolan ve kýkýr kýkýr gülerken en sevecen bakýþýmla sýkýlmaktan dem vurup.

Hazýrlýk öðrencisiydim altý üstü ama altý üstü yaramaz bir kýz çocuðu. Büyük özenle seçmiþti kumaþý annem ve becerikli ellerine teslim etmiþti tonton komþumuzun.

Sakýn sormayýn bana; nasýl þimdi diye hele ki yataðýna baðýmlý, kalan ömründe beni her gördüðünde hala ilk aklýna düþen o kýrmýzý palto iken.

Ne ilginç hele ki bilincin katmanlarýnda; yeni öðretiler ve yeni izlekler ilk unutulmaya aday lakin bir asýr evveli, tüm detayý ile hatýrlanmakta ise.

Ve hala bana sorar da; okulun ve derslerimin ne âlemde olduðunu sanýrým büyümeme ket vuran en duraðan ve en sert mizaçlý sahne; ikimizin söz birlikteliði ettiði o sessizlik.

Sessizliðin damarlarýnda koþuþturan o özlem belli ki eskiye dair bir iç geçiriþ ve hala nasýl oluyor da kopamýyoruz evveliyattan. Mazi demekten imtina ediyorum zira mazi dediðimde ilk aklýma ölüm gelir.

Mazideki babam.

Mazideki öfkem.

Mazideki hayallerim.

Mazide hala yaþamayý beceren hayaletler.

Maziden an’a ulaþamadýðým belki de an’da kayýtlý acýlarý yok sayýp yarýný bile mimlerken anda koþutluk sadece huzur benzeri bir duygunun arayýþý iken.