Üstünde istemedin, diyelim ki haklısın; Canı tenden ayıran son darbeyi vursana! Bağrını aç; gireyim; mademki insaflısın, Kimsenin sevmediği şu bahtsızı sarsana! Bir ters, bir yüz; haroşa, çorap ördün başıma. Kaçtı bütün ilmekler; kıran girdi düşüme. Belki iki satırlık küfür kalır taşıma; “Son dileğin ne?” diye, bir kerecik sorsana! “Mesele değil.” derdim, sallardım her derdini, Yollasaydın yanıma yoldaşların merdini. Gönderdin, nerde varsa, en kalleş, namerdini. Kırdığın yüreğimi ortasından yarsana! Ne dikili ağacım, ne evim, ne ocağım; Kalmadı sığınacak ne kapım, ne kucağım, Ne de bir dost suratı, güvenle bakacağım. Utanmadan bunları hayırlara yorsana! Doğrulamadı belim; hâlâ emekliyorum. Eller köşeyi döndü; bense pinekliyorum. İki parmak üst üste küs yapmış; bekliyorum. Dur ulan kahpe dünya! İneceğim; dursana!
( Kavanoz Dipli Dünya başlıklı yazı M.Pakdemir tarafından 14.10.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
