Bir gece yarısı yıldızlarla arkadaş
Bir gece yarısı
Bakarsın yalnız kalmışsın kardaş
Bir gece yarısı ruhun göklerde
Bir gece yarısı salmışsın kendini
derde...
O anda senin gibi
Uyanık birileri vardır belki
Tahmin edemezsin hiç
Onların çoğu niye uyanık ki
Saat dörtnala koşmaktadır menzile
Daha dur vakti gelmedi, basmadılar
zile...
Bazen çakal ulumaları
Karışır lacivert geceye
Bazen duymazsın bile o nu
Yoğunlaşmışsın uykun da bilmeceye.
Bazen çözüverirsin hemen
Bazen çözümsüz yoldadır dümen.
Kalb kanıyordur bazen
Arkadaşın sonsuzluğa gitmiştir
Yazı öyle yazılmış, ömür orda
bitmiştir...
Kötü kader mi bu, acep ne?
Lanet diyesin gelir.
İşin aslını astarını
Bir tek bizleri yaratan bilir.