Vurmuş sanki cellat boynuma kara baltasını 
Ve yere dökülmüş gibi kırmızı kanım
Gözlerim son kez baktı bana, ayrılırken mabedinden.
Bu son görüşüydü onu
Bir daha yok, dahalar kayboldu
Ganimetim sahipsiz kaldı, zaten neyim vardı ki
Bir hiçten ibarettim
Halk kıyımımdan önce sokaklara döküldü
Bu suçsuzun ne suçu vardı ki
Ellerim bağlı, ayaklarım prangalı sürüldüm yollara
Yollar beni kayboluşa bir adım daha yaklaştırdı
Ki zaten yolum yoktu, başıboş bir ayyaşın tekiydim
İçmeden, tek yudum almadan hülyalara dalardım
Ben yaptıklarımdan mesülum
Suçum sabitlendi, cellat haklıydı, halk haklıydı
Yaşamam bir lutuftan ibaretti
 nefes aldığımı kim söyleyebilirdi?
 idamdan önce ölmüştüm
Çoktan boğazım hırıldamayı kesmisti
Yapraklar birer ikişer dökülmüstü,
Kanım taşın üzerinde yıllarca mühürlendi
İbret olsun diye cesedim sokaklarda çürütüldü
Peki celladım kimdi
Baltayı savuran yani,
İçimi sürgüne gönderen
Senden üzülmem, aşina bir el uçurdu kelllemi derim
Öldüğüme gocunmam da, o fiile senin ellerin karışmış
Şikayetçi değilim, salsınlar seni
Gülüp oyna, ben öldüm diye yas mı tutacaktın?

( Celladıma başlıklı yazı portakal0001 tarafından 20.10.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.