Þimdilerin öfkesini teselli bilen bir þiirden nemalanýyorum da sonra da zuhur eden o tövbede kesiþiyor yolum yüce Yaratan ile.

Hakkýný teslim etmeliyim kaderin sonra da buklelerime dolmalý yasýn teranesi.

Gölgeler nasýl ki mücbir sebeplerden dolayý kayýtsýz ben ki; pekiþen aþkýma yakýþan bir hüzün giyiniyorum ve soluyorum ve soruyorum ve sorgulayan evrene tebessüm biriktiriyorum için için.

Demediklerim nasýl ki ukde içimde…

Dediklerime binaen nasýl ki kusurlu addediliyorum…

Sonralarýmýn yangýnýnda ilk kurtarýlacak sadece mazim zira beni bana sunan da; beni benden nefret ettiren de sonra da soluyan nefesinde ikrarýn; solan nefsimde anlýk tufanlarýn ve ziyan ettiðim yarýnlarýmdan hallice bir günce derliyorum.

Nasýl ki hezimet yanlýsý yürek.

Nasýl ki yaslý yürek ölüm öncesi.

Nasýl ki kuramlar doðuruyorum gün ertesi…

Zanlarý zamirlere eþ biliyorum: kelimeleri de kývýlcým erbabý.

Gönlün hutbesinde beyitler saklý; gözün ferinde ise aþka dair.

Þakýyan kelimeler boðdukça karanlýðý; ben baðýrdýkça mahþer öncesi; sen ki kibirli þarkýlarýn efendisi…

Körelen ömür; sönen yangýn.

Aþka dair aslýnda aþký yok sayanlarýn zemheri sitemleri sonra da bayat ekmek doðruyorum suya ve bir dikiþte içiyorum yüreðin þerbetini.

Þehla gözleri kaderin; sýtmalý sesi yine yürek denen neferin belki de solgun gül misali her günüm.

Gönlüme yatan.

Yüreði de kurak çöllerden vahalara teslim eden.

Demediklerimden mesulüm zira bir ömürlük suskunluðun karanlýðýný ve yeminini bozdum yazdýðým her þiiri þahadet bildiðim; yorgun yýllarý da ýskartaya çýkarmak adýna.

Þaibeli bir mevta belki de ölü günün sunumu sonra da heceleri yaftaladýðým bir zümre.

Koþullu koþulsuz; bedelli bedelsiz; muhtaç ya da yeterli…

Þiir gözlü aþklarýn þaibeli kýtalarýnda solmaktansa soldurmaya meraklý bahçývanlarý yine aþk menþeli gölgemin de bir tekrarý yok iken.

Zimmetli ve yorgun olduðu kadar zahmetli belki de en Piþekâr sunum adýna zaman denen yorgun tayfasý bucaksýzlýðýmda hangi menþe olduðunu bilmeden ve kayý altýna almayý unuttuðum bir zulüm.

Görgülü benliðin görgüsüz yaþama sevinci.

Sevincin tezahürü yine þakýyan kalemim.

Ben ki eseflerin zaruri yolcusu.

Sen ki kambersiz düðün misali, vazgeçilmezim.

Darmaduman olmanýn bedeli mademki yansýyan ýþýðý; zevcesi özlem iken aþkýn, sonra da kýyama durduðum belki de en olanaksýz þarký nakaratý yine adýmý hoyrat bir tefrika bilip beni bana sunmaktan çok çok öte aslýnda hidayete yakýn varlýðýmýn da temaþasý.

Zannýmca demelere yatkýn belli ki sonlarý yok sayan ya da anlýk bir coþkuyu ömre yayan.

Sunumunda ne ise ihya eden.

Sürçü lisan eden yürek alfabesinde kaknem yalanlar.

Ah sen aþk.

Ah ben korkak serçe.

Ah bizleri yontup büklüm büklüm zerrecikler belli ki vebali yorgunluðun ya da yankýsý sessizliðin ve devreden gecenin zorba ihaneti yine çalakalem yaþamayý aþk bellediðim; aþký da þiar edindiðim ya da þaibeli þarkýlara tutsak yaþamayý maharet bildiðim.

Tokalaþtýðým kaderin.

Zorluklara pabuç býrakmayan.

Zemzem suyuyla yýkandýðýma kani yine þükrettiðim her sure belli ki þiirlerim sýzlarken içimi da daðlarken sessizliðin…

Sonramý giyindiðim öncem.

Öncemi yok saydýðým güncem.

Aþký þakýyan kelamlardan þarkýlar derlediðim; þarkýlardan ise yorgunluða havlu attýðým o engin mecra ben yine bir baþýma ve aþka düþkün nidalar kadar da savurgan bir zihniyet.

Haydan gelen her þiiri huya emanet ettiðim.

Huydan giden ne ise helal ettiðim.

Yaþadýðýma delalet her kibri yok sayan þunca gölgeyi de eþkâl bildiðim ve emsalimin olmadýðýný bilip yine kendime eziyet etmektense bir bülbül gibi þakýyan hecelere sýrtýmý dayadýðým týpký inancýn nüktedan varlýðý iken yaþama sevincimden asla ödün vermediðim her gün dönümü…