Þimdi zamandan çalmanýn zamanýdýr mademki zaman ötesi bir hikâye, derli toplu mu olmalý bunca terk ediþ?

Günü birlik sýrlarýmý dün sattým eskiciye ve portmantodaki paltoyu da rehin verdim eskicinin dünürüne.

Toz tutan silecekleri de yok saydým sen gidince.

Hep senlik ikramlarým; hep senlik yap-boz dualarým ve hep benden çalýntý yine sen aksanlý þiirlerde saf tutan sýrma düþlerim.

Perdelerim de tozlu týpký üstü örtülü mobilyalarda dolaþan karýnca sülalesi gibi aslýnda boydan boya örtülü/yüm ve acýlarým da yine de acýma sen bana hem ben yetmez miyim ömürlük acýmalara ve acýmtýrak bedellerine sýr yüklü aynalarýn?

Ýþte satýrlarý da hece hece böldüm ve tek seferde çekti þair üstelik þifremi de unuttuðum ekranda týpký unutulduðumun meali iken yazma özürlü hikâyende ben uyduruk bir kahraman kisvesine bürünüp de kargacýk burgacýk deyimleri alýntý bellediðimi sýr saklar gibi tutarken etraftan.

Merhum bir güfteyi de dâhil ettim ki günü birlik düþlerime, yok benden ballýsý, deme lüksünü bile yok sayman sonra da en afilisinden bir beste sunman hak maliklerine sonra da soytarý bir þiir sitemle örtüþürken ben de cahil bir âþýk pozunda sýrýtmayý kendimde hak görürken.

Kayýtlý kayýtsýz ne kadar döküm varsa, eski düþlerimden de iki suret fotokopi aldým mý bir de mezar taþýma yazýlacak þiirin taslaðýný hazýrladým mý…

Sanýrým iç bükey ayna misali son zamanki yorgunluðumun yansýmasý sonra da satýr aralarýna bölüþtürdüðüm hezeyanlarýma ortak çýkan sýrlarla donatýyorum pencere pervazýndaki saksýyý günde beþ fasýl sulayýp içinden çýkmasýný arzu ettiðim fasulye düþlerim hani olmazýn oluru bir yeþillikmiþçesine geceye nifak sokan ýlýk bir ikramýndan dostlarýn, nasiplendiðim sonra da avuç avuç savurduðum…

Yeni yetme sancýlarýmla hemhal; dün özürlü hikâyemde hala saklý tuttuðum kahramanýn kanadýna konan börtü böcek bir de efkârýmý daðýtmak adýna kâh aðlayýp kâh gülücükler saçtýðým…

Kinayelerinden yorgunum densiz seyrinde hayatýn bir de kalburüstü mutluluk daðýtan iblis menþeli þarlatan hatta hýrpani bir telaþ bürünürken sonra da sakýncalarýný saklý tutarken…

Ah’larýmýn nazarýnda yok bellediðim; belki’leri uyutup keþkeler derlediðim sonra da zaman özürlü hayatta yoncalar biterken ve ben hala çözümsüzlüðün çözümünü ararken.

Genel kabul görür kurallarla yaþadýðým hezimet sonra da ben-merkezcil bir sunumla yoklarý varla çarpýp düþtüðüm günahlarým hani neredeyse sene sonu çýkarttýðým bir envanter ve ben hala ciddi bir tavýrla hayatý ölçüp biçiyorum.

Kambersiz düðün olur mu, demene de hicap yükleyip yok sayýyorum esir kampýndaki hücre arkadaþlarýmý altý üstü benlik bir seyir ve nazýmý niyazýmý da kabul etmezken koðuþ sorumlusu.

Aðlak suratlý kadýnlardan çýkýp da yola somurtuk gölgeleri de oturttum mu sýra diplerine bir de kesip biçtiðim dünlerimi yarýn menþeli bir umutla da çarçur etmeyi marifet bilip…

Derleme acýlarýmdan da býktým dandik seyrinden de kâbuslarýmýn sonra da unutulduðum yetmezmiþ gibi uyutulduðuma gönül koyan dost meclisinden alacaklýyým sanýrým kaderle deðiþ tokuþ yapacaðýz iþ programýný: kader aðlayacak benim yerime ve ben kahkahalarla güleceðim hatalarýma… deme hakkým bile yok iken ben yine de doya doya gülüyorum ahmaklýklarým kadar aldýrmazlýðýna evrenin rest çektiðim her kinayeyi de içime sindirip sonra da dolup boþalan bir kova misali eþlik ediyorum Hakkýn rahmetine.

Bir eksik bir fazla ne mi çýkar?

Cevabý olmayan bir soru ertesi ben koyuyorum son noktayý.

Giden gitti madem, kalan saðlar bizimdir, kadim dostum hele ki dönmeyenin meali, özlemde saklý iken dostluðun meþalesi de ilelebet yanacaktýr týpký aþkýn gözlerinin sönmeyen ferine nazire eden nüktedan bir ýþýktan çýkýp da yola, gökkubbede asýlý fenerlere göz kýrparken yýldýz bildiðim görünmez kanatlarýna tutunmayý aþkla sevdiðim meleklerimin ateþ saçan siluetinden ruhuma yansýyan.

Satýrlar yalýtsa keþke dünden aslýnda dünü mezar yarýný da ötekileþtirmeden þiir þiir ve yoz kelamýnda ölü þairin tümlense keþke kara þehir.

Þimdi ýrmaklarýnda vücudumun, yanýk teninde isyanlarýn ve ben özürlü her cümleyi sen bildiðim.

Senli benli deyiþlerin uzaðýnda sýrýtan aslýnda kayýp mecralarýn hükümranlýðýnda soluyan bazense solan düþlerim.

Düþ koparttýðým gökyüzü, yüzünü siðiller basan deniz aþýrý ülkeler ve kayýp coðrafyalar ve denginden yoksun eþyalar.

Kýlýksýz suretlerin deva bildiði kanatan bir sure tadýnda madem þairin tuttuðu matem bir de yýlmaz bekçisi iken içinde yaþattýðý aþkýn…

Günübirlik sevdalardan çýkýp da yola aþký heba eden her þarký.

Her þarkýyý sen bilip de þiirsel öykülere dokunurken tel tel.

Uzaklarýn yakýn kýlýndýðý bunca þiiri de yüklendik mi bir kez.

Damýtýlan hüzünde perde arasý.

Mutlak sevincimin kanamaya müsait enginliði.

Þimdi þiir olmak vardý, sevgili ve þirk koþan bedelleri yok saymak ama en kötüsü yok sayýlmanýn izdüþümü iken büründüðün sessizlik.

Kelamý kayýp þair gibi delirdim sonunda.

Yoksunluðu göklerden taþan melekler kadar da acý yüklüyüm madem.

Matem bildiðim geceyi sen yüzlü adamlardan çaldým. Sen tutkuma yenik düþerken, þaibeli þarkýlara lanet okudum.

Okudu üfledi kayýp kadýn ve kanadý gece misali derken kandým aptal misali belki de kanatýldýðýmdan çýkýp da yola susmakla payidar kýlacaktým esrikli sevdamý.

Þimdilerden kalma bir þarký tadýnda aslýnda dünle bozup da aklýmý yarýn özrümü tehir ederken kader belki de doyumsuzluðumun gücüne giderken aklýmýn yarým adalarýna sýðýnan mülteci misali her korumacý sure yine yüreðimde yara, yine yârime deva ve yine derdime dert ekleyen…

Salya sümük aðlayan çocuklara özendim yine ve yetim düþlerime de þerh düþtüm bilip bilmeden bir de yükseldim nota nota oysaki kayýp rotamýn girizgâhýnda payidar bilecektim senli düþleri.

Ýzzet-i ikram þehrin surlarýnda ölmeliyim asil bir yüreði de gömmeliyim dibine yangýn sevdamýn belki de tutuþmaya meyyal bulutlarda yok olmalýyým beyazýn masum týnýsýna yürek vermiþ hangi þehir efsanesi ise yarým yamalak bir sevdanýn toz tutan hatýratýnda yüklediðim deðil de yüksündüðüme kani iken.

Derdimden bile yoksunum bu gün zira kendimden çaldým bunca cefayý aslýnda sefa bildiðim bir yolculuktu yok olmaya dair ettiðim her yemini üç kere öptüðüme deðil de hýçkýrýklarýma mal ettiðim.

Manen öldüðüm belki de kayýplarýn sýrrýný boca ettiðim o sýrlý aynada aksedenden deðil de atfedenden korkum yine de sen oldukça yanýmda hatta uzaðýmda ölüm bile nazlý gelin gibi bin bir edayla kanýmý kaynatýr hele ki uzandýðým kýblemde ben bana uzak sana yakýn bir meali sunarken cihana.