Hüzün yığmış bahçelere mevsim göçe hazırlıkta Vakit kalbe d’okunuyor biraz munis çokça bezgin Nal sesleri ovalarda, ömür gider dolu dizgin Kulaklarda uğultusu dilde nağme ağırlıkta
Yorgan döşek Fasl- hazan yaygı sermiş cografyaya Nakşı gülistanda zemin; yaprak sarı, toprak nemli Görünüş perde aslında umut yürekte önemli Saba rüzgârında kuşlar uçar gider insan yaya
Dağlarda yaban dağılsa, denizlerden çekilse kum Günler kısalsa durmadan, çekse aylar uzun veda Tesellisi gam mı olsun kıştan soruluyor vefa Güzü bürüdüyse sükût, bahar yeşermeye mahkum.
( Güz Sükutu başlıklı yazı Nezahat KAYA tarafından 29.10.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
