Çaðýmýzýn en büyük sýkýntýlarýndan biride ruhsal sýkýntýlar. Yirminci yüzyýlýn en büyük Ruhbilimcilerinden sayýlan, Psikanalizimin de kurucusu Sigmund Freud,''Bütün insanlýk benim müþterimdir'' demiþ zamanýnda... Yolda yürürken diðer insanlarý gözlem altýna alýrým ara ara, meðer ne kadar çokmuþ Freud'a müþteri olacak adam...

Adamýn biri önümde tin tin gidiyor, yanýnda kimseciklerde yok. Kelimeler çýkýyor aðzýndan, peþinden cümleler çýkýyor, bilemiyorsun ki adamýn o an ki ruhsal durumunu, bu sadece sokak da deðil; bazen otobüs de, dolmuþta da oluyor, yani diðer bir deyiþ ile sesli düþünme. Tamam sesli düþün birþey dediðimiz yok amma, sesin desibel dereceside ayyuka çýkmasýn.

Çoðusu da kulaklýðý takmýþ cep telefonu ile konuþma yapýyor. Ben anlýyorum onun biri ile cepten konuþtuðunu ama, seksen yaþýnda ki nine yanýndan geçerken''tüh tüh vah vah, pek de gençmiþ, bu yaþlarda kafayý yemiþ''diyor.

Cep telefonu haricinde kendi kendine konuþanlar, çok deðiþik adamlar. Bakýyorsun kendi kendine konuþuyor, sonra kendini yanda býrakýrmýþ gibi yapýp karþýya geçiyor ve kendine cevap veriyor.

Köpekle, kedi ile, aðaç ile konuþanlarda bir hayli yekün tutuyor. Çiçeðe düþkün hanýmlardan duymuþsunuzdur ara ara çiçeklerle konuþtuklarýný, soruyorum'' Çiçek cevap veriyor mu?'' cevap hazýr ''Vermese bile beni anlýyor o sevgiye de ihtiyacý var.''. Bir zamanlar bir sloganýmýz vardý, her orman kenarýnda görürdünüz,''Ormaný sevgi korur''. Yok ya ben de inandým!!! Sen mangalý yak, sonra da ateþi söndürme, gece de aðaçlar tutuþsun yansýn, ondan sonra da git sevgiye hesap sor.''Sevgi hani sen ormaný koruyacaktýn''.Sevgi de cevap hazýr.''Valla ben o sýrada çocuklarý uyutuyordum''... Hayvanlarla konuþanlarda ayrý bir hikaye, Kemal Sunal'ýn bir filiminde, köpekle konuþma sahnesi vardý, izler izler yatardým yerlere...

Duvarlarla konuþanlar, hadi dað ile bir derece konuþursun, sesin yanký yapar, ayný þekilde geri gelir. Duvarlarla konuþanlarýnda çoðu cezaevi görmüþ insanlar, yine de hor görmemek lazým, içeri girip de normal çýkan var mý? Allah kimsenin baþýna vermesin...

Bizler genç yaþlardayken mahallemizde bir deli Zeki vardý, kendi kendine konuþurdu, esnaflar takýlýr,''Saçmalýyorsun Zeki kendine bir tokat at''derlerdi, o da havaya bir yumruk sallar''Tüh be yine ýskaladým'' derdi... Geçenlerde bisikleti ile konuþan bir velet vardý mahallede, gittim yanýna, Furkan dedim''Seni duyuyor mu''cevap gecikmedi''Ne yapayým abi babam arabasýyla konuþuyor, arabasý onu duyuyorsa, benimki de bisiklet, o da demir, bu da demir duyar'' dedi...