Gönül gözümde anlýk bir tufan,

Demediklerime mal etmediðim ýslak yangýn.

Mahþer öncesi kelamda saklý aslýnda

Dirlik, düzen bir de sönmeyecek

Meþalesi aþkýn.

Rabýtasý yorgun bir telaffuz,

Kaygýlarý da çýkmýþken arþ-ý alaya

Sinemde koyu geceye yataklýk yaptýðým da tek kanýtý

Yanýna çentik attýðým her vazgeçiþ:

Önce kendimden geçmiþim de geçemediðim yollarda

Peþine düþtüðüm metruk geçmiþim.

Ne asýlsýz ne de soysuz;

Ne yalan ne de lafý doladýðým kapanmaz yaram.

Sicilimde yetim bir günce:

Ýç güveysinden hallice ne ise biriktirdiðim,

Seyyahý þu yorgun kelamýn hele ki bir de

Tetikledi mi sair gece yine inhisarýnda

Babadan miras solgun yürekli o diri lehçe:

Nasýl bir ihlal?

Nasýl bir soykýrým?

Ya, sen kayýp zaman?

Ya, sen masumiyetin bekçisi

Baþýmýn belasý sessiz sevdam?

Umarlarý yýðmaksa yüreðin sükûtuna sonra da depreþen sessizliði soluksuz içmekse…

Zamanýn menfi müspet açýlýmý: bazen bir kuyunun açýk yüzünde bazense akça pakça bir hatun tadýndaysa kaderin seyri.

Tutuklu kaldýðým sanrýsýyla kuþatýldýðým haddinden fazla bir aðýrlýk ve zamansýz gidip geliþlerin döngü mahiyetinde bana kattýklarý ama daha çok da çaldýklarý.

Tufanlar da zamansýz belki de mecalsizim çoðu insan gibi ve keþke kayýtsýz olabilseydim de ama onlara benzeme kaygým olmadýðý gibi kendimden de býkkýným ve üreyen her yeni gün, ölen hangi hücremse beyan etmek istiyorum: Önce duygularýn karnaval bellediði heybetli susuþlar sonra da zakkum çiçeklerine özenen sevgi bahçem ki çok bayat bir cümle kurduðumun da farkýndayým lakin bitimsiz olduðu kadar eksilenlere de rahmet okuyup yeni mecralar bulmalýyým… Buldurmalýyým da ya da…

Kambersiz düðün misali, sevdiceðim hangi cümle ise ýsýtan içimi ve hangi katman ise yine içinde evrildiðim sonra kâinat kutsandýkça her þafakta… Israrcý olmalýyým belki de ya da mütevazý kimliðimden taviz verip cazgýr bir hükümle, kayýtlarýný ifþa etmeliyim hüzün tefrikamýn.

Zaman mahkûmu ama asla zaman fakiri olmadýðým hele ki yaþsýz varlýðýmý da altýn tepside sunduðum ama sunulana hürmet etmeyip daha çok istediðim.

Bir veryansýn mý?

Belki de.

Bir eksiliþ mi?

Büyük ihtimalle.

Peki, ne mi istiyorum?

Aslýnda hiçbir þey ya da her þeyi içselleþtirip varlýðýmý da hikmet bilip, bir pervazda konakladýðým yetmezmiþ gibi az evvel yavrusunu gagasýyla besleyen o anne serçe gibi kaygýlý olma gerekçem. Tahammülsüz deðil asla ama çok da hicap yüklü hele ki zanlarýn metazori akýmýna tanýk olup duraksadýðým her satýr baþýnda, yâd ettiðim dün iken kalýbýma sýðamadýðým ve teðet geçen an iken yine yarýna pelesenk… Ýþin aslý, üç bilinmeyenli bir denklem üstelik tek sabit veri ben olma ihtimalimi de yadsýdýðým zira deðiþken bir kimliðin neresi sabit bir gösterge olabilir ki sonra da içinden çýkamadýðým o kaosu baþ tacý belleyip her yazýma ana fikir yüklediðim belki de babayiðit bir þiiri aþk belleyip tasavvur etmeyi býrakýnýz dünde takýlý benliðin hayal-i sukuta uðrayan o cebelleþen minvali.

Örülü kimlikler ama örtüsü sadece hidayet.

Karmaþalarýn hükmünde de pervaz belleyip bir ara duraðý sonlandýrma gayretindense kýsa molalarla montajlamak yine hayatý.

Ritmi kayýp aslýnda çoðu þeyin aslýnda peyder pey azalýp çoðalýyoruz sonra da asýlý kaldýðýmýz yetmezmiþ gibi ikilem yüklü kimliklerimizi güncelleme gayretiyle sýðýnýyoruz: Önce birilerine sonra hiçliðin meþakkatli kollarýna ve derken kendi kollarýmýzla boðuyoruz ömürlük mutluluk arayýþýmýzý. Soyutlandýðýmýz kadar soyutladýðýmýz ki somut veriler sunma gayretine yenilip maðrur bir eda ile nüksediyoruz ansýzýn ve sýzýlarýn bitimsiz coþkusunu teyelliyoruz ara duraklarda nakþeden bir örtü kadar kapalý kimliklerimizi farklý farklý sunumlarla içselleþtirip, biz bile inanýrken kendi yalanlarýmýza.

Sonra ne mi oluyor?

Kuytuda gergin bir yay ve sýrdaþ bir ok yine yüreðimizi hedef alýp aslýnda evreni bölerken tam da ortadan, bir elma misali belki de aradýðýmýz o ruh ikizine peþkeþ çekiyoruz acýlarýmýzý üstelik bilip bilmeden içimizin coðrafyasýna ektiðimiz tohumlarla üstelik sulamadan, peyda olacaðýný beklediðimiz umutlar ve asla gerçekleþmeyeceðini ummadan sadece yarýlýyoruz yolu üstelik yaralanýp ama sevmeden de sevilmeyi bekliyoruz o metazori týnýda ve kayýtlar düþüyoruz günbegün.

Sýnýrlarýn ihlal edildiði bir paradigma öyküsü belki de öykünmekle yetinmeyip kurgulama ihtimalini de göz ardý edemediðimiz.

Çürükleri de bir torbaya doldurup… inceden kalýna bir nota aslýnda hezeyan yüklü derken not alýp da defterini dürdüðümüz bir yankýya meyyal için sessiz coþkusu. Kývrýmlar nakþeden, gönüllerde buse tadýnda ve harcandýkça gün ve gün.

Edimler belli ki bir reçete yine doðurgan kinin nefrete bulanmýþ yüzü.

Katsayýlar da birer rabýta her rakýmý çap; her yüreði kendimiz gibi bellediðimiz ve sayýsýz açýlým gün bazýnda.

Korudukça.

Kardýkça.

Kösteklendikçe.

Ne çok yanýlgý ne çok badire ve hiçliðin tok sesinde aç bir kurt uluyan.

Bizler ki evrenin asýlý sahipleri; bizler ki sahipsizliðimize lime lime sükûtu derlediðimiz sonra derleyip toplayýp kýrýklarý bir göle nazire eden kuytu ve usullarda acýlarýmýzý dindirmek adýna.

Yoksul sevdalarda týrtýl benzeri nameler.

Yoksun yüreklerde çað atlayan deyiþler.

Ömür kadar noksan bir de kayýtsýz kalmakla kendimizi ödüllendirdiðimize kani lakin yüce Yaratýcýyý kandýramadýðýmýz.

Bir dolduruþ babýnda hani olur da azýcý dudak payý kalýr bardaðýn kenarýnda; hani olur da sýrýtýk bir yürek sesine nakþeder evren üstelik satýlmýþ imge tadýnda hikâyeler derlerken bir o kadar içten pazarlýklý deyiþler tüketip de demediklerimize hemhal.

Koyu çok koyu göðün rengi.

Açýk olansa bakir bir ruhu biçen fýrtýnada hazýr ola geçen üç beþ beyhude sancý.

Kanýksadýkça ritüel bellediðimiz onca hayal kýrýklýðý…

Hayal kurdukça yaftalanmayý meziyet bildiðimiz bir tebessümden çýkýp da yola, el yordamý yönümüzü tayin ettiðimiz üstelik buhranlar yüklenmiþ þimþeklerde tozutan insan ýrkýna da gönderme yapan þeytanvari bir kuple tadýnda ve her ne kadar rencide edilsek de reservesi yine gökte asýlý hatta benlikte tapulu.

Zamandan da yorgun aslýnda zamansýz vazgeçiþlerin mealine dair bir þifre yine hicvi yürekte; sunumu ruhta bir de o derin iç çekiþler…

Meziyetlerin sonu vurduðu, aþkýn istilasýnda nazenin bir çiçekte biriken polen dolusu imgeler hele ki yok mu o yok mu aþkýn fýtratýna gizlenen teamülde bir de kaygan asfaltlarda düþüþe geçen sevda masallarý…

Ýmrendiðiniz kadar imrendin o zaman ve kanýksamakla paylamak arasýnda gidip gelen o sarkacý da varsýn ihlal etsin evren.

Dökümünde mi sebebiyet veren yüzsüzlüðünde mi saklý yoksa aþk?

Ve her nadide yüreði kutsayan evrenin salkým söðüt o duraðan gel-git yüklü ikilemleri yok mu…

Beyhude olduðunu bilseniz de.

Bilinmese de yüreðin iksiri ve ruhun teberrüzünde nakþeden o sancý…

Sadece haykýrýn ama duyulmasýna da izin vermeden.

Nasýl mý olacak?

Siz sevin gerisi Allah kerim.

Gerisin geri kaçýþan haytalarýný saðýn solun kale almadan sevindirin üç beþ yetimi hem belli mi olur yetim baþýnýza uzanýr da dokunur evrenin naþýnda saklý o masumiyet yüklü hutbeler ve aklanýrken yürek her ne kadar bir ömür ihlal edilmiþ olsa da.