Ne vakit s
okulsan, soluklansan,
Ne vakit yağmur yağsa
Ve ne vakit sönerse
sokak lambaları
Yüzüm bir
hüzün fırtınasına düşer
Asılır suratım…
Çıkarıp paketinde yalnız kalan sigaramı
Yakarken…
Dolar
gözlerime parçalı bulutlar
Göşyaşlarım esas duruşta beklerken
Aksa da bir iki damla işte…
Birden aklıma geliyorsun
Siliyorum…
Yalnızlık koluna takarken bile
İçimdeki
çocuk gözlerime bakar
Öyle içten
Öyle inanmış
Öyle saf…
Umut diyor umut…
Bir kırıntı bile olsa yarına dair
Doğan güneşe
Göz kapaklarına sonra
Ruhun ayakta
Bedenin yatarken…
Yaşamak lan diyorum
Herşeye rağmen yaşamak işte
Birden aklıma geliyorsun
Biliyorum…
Dertler ordu kurmuş
Hep üstüme üstüme gelse bile
Kırılsa da kanadım, kolum
Tükense de yollarım
Çıkmaz
sokaklar merhaba dese de
Gözlerime bakarak
İçimdesin ya
Yüreğimin tam ortasında
Gülümsüyor
Gamzelerinde goncalar
Büyütüyorsun ya
Birden aklıma geliyorsun
Gülüyorum…
Sonra rüzgarlar getiyor ya kokunu hani
Hani üzülmüş diyor serçeler
Çehresinde güneşler batmış
Ağlıyormuş diyorlar gizli gizli
Ulan diyorum
Tutunduğum dalımsın işte
Güldüğünde tebessümüm
Mutlu olduğunda bahtiyarlığımsın
Ertesi güne çıkma sebebimsin
Şu lanet olası
dünyada varlığına
Şükür ettiğim
Sevdiğim sevdiceğim….
Titremesin dudakların
Kara kara bulutlar çökmesin hayallerine
Kirpiklerinde boşuna beklemesin
gözyaşları
Nasılsın dediğimde “sen kadarım”sın
Ben kadarsın..
Üzülme…Üzülme…
Sen öyle olunca
Birden aklıma geliyorsun
ÖLÜYORUM…
Ali ALTINLI – 13.11.2017
Saat: 22:40
