Dünyadan göçtün sonsuza karıştın,

Toprağında gül, seni kokluyorum!

Haber vermeden toprağa alıştın…

Toprağında gül, seni kokluyorum!

 

Soframda yoksun sohbette yar bana!

Bu yaştan sonra şu dünya dar bana?

İçim yanıyor, ayrılık zor bana…

Toprağında gül, seni kokluyorum!

 

Veda ediyor ikindi güneşi,

Azap gibi dost sensiz görmek beşi!

Çaydanlıkta çay yok, sönmüş ateşi…

Toprağında gül, seni kokluyorum!

 

Sözler vermiştik kalmaya beraber,

Ayrılsak bir an verecektik haber!

Nasıl bir veda, deşer gibi hançer?

Toprağında gül, seni kokluyorum!

 

Geceden korkar, kış gelir üşürdün

Araca binmez mümkünse yürürdün

Haksızlık görsen kurt gibi ürürdün

Toprağında gül, seni kokluyorum!


Dost sıradan söz, olur mu âmâ göz

İçi dışı bir, karışır iki öz

Bağlanmış kalpler çözebilirsen çöz

Toprağında gül, seni kokluyorum!


Elveda dostum kıyamete kadar

Katlanmam gerek yaşasam da keder

Allah’ım böyle nasip etmiş, kader

Toprağında gül, seni kokluyorum!

 

Saffet Kuramaz

( Elveda Dostum başlıklı yazı safdeha tarafından 15.11.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.