Kolayý zora sokan benmiþim.

Bitmeden lafým yine baþka bir dünyaya ait olduðumu vurgulayýp buralardan kaçýp gitme isteðime rest çeken de yine ben.

Beylik hüzünlerim var epeydir hele kýþ göz kýrparken soðuk gecelerine Kasým denen donuk ayýn…

Donuk bakýþlarýmý ýsýtan bir nefes aslýnda dokundukça daha da donuklaþtýðým belli ki fazla ýsrarcý kader ya da ben zorluyorum sýnýrlarýmý.

Diz çökmek mademki tercihim olmadý ben de dizlerine yatarým sevdiklerimin.

Sessiz bir çýðlýk birikiyor her cümleyi kurgulamadan satýrlara döktüðüm, þahin bakýþlý imgeler de pek bir isyankâr son zamanlarda ve neden, diye sorma hakkým bile elimden alýnmýþ.

Elden ele dolaþan sancýlarý var mademki evrenin neden yeni evrenler doðmuyor bunca acýyý çekerken insan ve neden kundaklar boþ kalýyor?

Rahme düþen bulutlar pek bir sulu gözlü yine de göller gibi durgun sularda dolaþmakta cenin damlalar. Büyümekten imtina eden sýralý sýrasýz arzular belki de buhranýn eþiðinde bir dünya. Nefret soluyanlara düþtüðümden beri yolum önce kendimden nefret ediyorum ama sebepleri fazlasýyla beni haklý çýkartmakta.

Saflýðýn müridi ben ve kandýkça güler yüzlerine güzel kadýnlarýn ve çirkin adamlarýn… deme hakkým yok zira ne gördüm ne duydum sadece fýsýltýlar aracýðýyla vardiyalý çalýþan kalp gözümden þikayetçiyim ve tek þikayet makamým da elimden alýndý.

Çok öfkeli Tanrý son zamanlarda belli ki yaratýp yaratacaðýna piþman oldu insan ýrkýný ve kendi içinde ýrklara bölünen ve bürünen cehalet sözüm ona herkes masum ve huzurlu; sözüm ona tüm duygular da bakir týpký Yedi Kocalý Hürmüz’ün kendini sunduðu ilk kullanma kýlavuzu gibi.

Sözsüzüm epeydir.

Sazýmsa yandý yanalý zaten yürek de pek bir nazlý pek bir efkârlý.

Satýlmýþ bayat ruhlara düþtükçe yolum ruhumu deðil arýtmak azat etmek istiyorum tüm halis munis duygularýmý.

Kel alaka deme istemime yenik düþüp kazýyorum elimdeki kazý kaybet kartýný. Az paramý kaptýrmadým hani kazanmak umuduyla alýp da kayýplarýmýn haddi hesabý yok iken.

Keþke insanlar benzemese bu talihsizlik oyununa. Keþke yüzlerindeki ýþýltý ruhlarýna da eþlik etse ve asla oyuna gelmesem.

Ne yani, talih oyunundan mý ibaret hayat?

Ne büyük talihsizlik. Allah’tan içi dýþý bir az sayýda insan tanýyorum da amorti ile yetinmiyorum.

Rüya gördüðümü biliyordum da epeydir ve bu rüyanýn bir gün biteceðini de. Keþke sadece bitseydi ve noktayý koyup her þeye, uzansaydým yeni bir rüyaya niyetlenip en azýndan geçmiþin pembesi ile avunurdum.

Önce pembe düþler sonra ise kâbusa denk düþen günler ve geceler.

Denedikçe batýyorum aslýnda battýkça daha çok deneyeceðim tutuyor. Bir orta yol bulamamanýn bende yarattýðý o devasa tedirginlik sonra da açýklamalar yapmak zorunda kalýp daha beter baþýmý derde sokuyorum.

Ne bir ihanet.

Ne bir serzeniþ.

Ne de gýybet.

Ama dumura uðrayan Piþekâr hayallerim ve kozamdan ayrý kalmamak adýnda sýðýndýðým satýrlar ve bu sefer duygularýmla kendimi ele verip düþüncelerim baþka açýlýmlara uzanýrken yine de evet, yine de özümü korumak adýna özümsediklerimi kanýtlamakla iþtigalim ve bu tam anlamýyla kýsýr döngünün ta kendisi.

Uyuyabilirim aslýnda uyumuyorum desem çarpýlýrým.

Yoksa çarpýlmamak için mi benzemek gibi bir gaye gütmüyorum?

Yaþýyor numarasý yapmak ya da yaþanmaya deðer güzel þeylerden nemalanmak belki de üstü örtülü gerçekleri ile eþleþmeyen insan figürleri.

Sýfatlarýn hep ama hep niteleme sýfatýndan ibaret olduðu ve kiplerinden emir kipi olma alýþkanlýðýný terk etmediði.

Bu yüzden zamirlerle aram hiç de iyi deðil zaten ne zamanki birincil tekil þahýs zamirini mumyalayýp birinci çoðul þahsa terfi ettirme gayreti gütsem, al baþýna belayý.

Sayýn ikincil çoðul þahýs, acaba beni de ekler misiniz favorilerinize ve sonra da hep beraber piknik yaparýz sahilde?

Gülücükler saçan bir simge ya da somurtuk mizacý ile nükseden o kalp atýþý.

Gün boyu zig zaglar çizen bir tansiyon aleti gibi dayanmýþken býçak kemiðe sonra da ihaleye çýkan güncemiz…

Zamaný dondurmak belki de tüm yaptýðým ve her nasýlsa dondurduðuma da kanaat getirdiðim.

Kapalý zarf ya da adresine ulaþmayan bir mektubun muhatabý iken anonim ortaklýðý þunca okuyan insanýn.

Bir maruzatým yok da mý sakýncalarýný görmezden gelip hala kendime olan kavgamda hep üçüncü þahsýlarý davet ediyorum gönül pencereme?

Aman ha, yavaþ kapatýn, demeden üstelik. Varsýn kýrýlsýn her þey hatta kýrýk parçalar yeniden çarpsýn birbirine ve üreyen sessizlikte boðulmadan tüketilmiþlik sendromu katmanlarýndaki duygu cümbüþü de veryansýn etsin.

Üstüme zimmetli bir günü daha uðurlarken ve gönül yaþýmla zekâ yaþým birbiri ile restleþirken…

Yine de yeniden demenin verdiði umut sanýrým son satýrýn sonuna koyduðum noktanýn geçici bir son olduðunu bilip de içimin huzurla dolduðu bir geceyi buyur etme mutluluðum.