Þimdilerin ufkuna raðbet eden gölgenin maðduriyeti aslýnda yetilerimi kazýdýðým, sýfýr numaraya vurdurduðum iç sesimin kelaynak kuþlarýna özentisi.

Ýçleri dýþa sevk eden aslýnda dýþtan içe bir yarýk.

Bir elmanýn yarýsýna vakýfsanýz ve diðer yarýnýn peþine düþmekten çoktan vazgeçmiþseniz… Lakin bu, sevmenize nasýl bir engel teþkil eder ki?

Usulca kucaklarsýnýz aþký belki de kundaklanan halet-i ruhi yenizdir; gözden ýrak bir düþü bile yakýn kýlan.

Düþ pazarýnda kaynayan kazandan aldýðýnýz kepçenize çýkan sanki kaþýk özürlü bir zihniyettir hep ama hep çoðu dileyen, çoðulu seven yine de tekilliðin hürriyetine âþýk batýl bir kazaným.

Anlar ürer anýlardan.

Anýlar buz keser en hýrpani dokunuþu mal ederken yüreðinize. Kanmaya müsait ve kanadýkça; kandýrýkçý bir gülüþe bile tav olur insan. Aþkýn kapsama alaný geniþtir ve her ne kadar siz yüz göz olmasanýz da muhatabýnýz ansýzýn açar kapýyý.

Kala kala demektense, þimdinin tabiri ile kal gelir dirayetinizin sýnandýðýna vakýf olsanýz da bam teline basan anadan üryan bir çýðlýðý bile baþ göz etmek adýna.

Savunmasýz hayat tarhýnýz ve ikbalinde gönlün hep hiç’ler saklýdýr aslýnda hiçe aldýrmadan var olmanýza vesile o mutlak güç.

Bir kýtaya varýrsýnýz ve bir yarým ada olur kalbiniz diðer yarýmýn tadýndan pek bir haz alýrmýþçasýna sonra da tümlenir: önce hezeyandýr tetiklenen sonra gölgedir nasiplenen sonra da güm diye gidersiniz gemleseniz dahi duygularýnýzý ve çoðu þey de gümbürtüye gider.

Sözlerdir un ufak.

Hacizlidir yürek ne de olsa.

Ýstimlâk edilen duygularýn patavatsýz nakaratýnda bile aþk vardýr.

Aþk diye inler evren.

Yap-boz tahtasýna dönerken belki de semazen imgelerle sürtüþen yalýn yürek sesiniz asla da bozuntuya vermez.

Kuruyan dalda yeþeren bir çiçek ise asla ihmale gelmez.

Kuru sýký bir tebessümdür aþký lav eden.

Yeknesak hüzündür aslýnda aþka eþlik eden.

Garip mizacý ve sonsuz telaffuzu ile evren, aþka kanat açmýþken tetikte bekleyen mantýk bile talimlidir yenilgiye.

Külliyen bozguna uðrayan mý gýyabýnda rest çekilen mi?

Sorularýn muhatabý yoktur aslýnda münazara tarzýnda bir hüviyettir aþk meleðinden esin perisine yol alan.

Þiirlerin tarhýna uygun þiirsel sunumlarý yine yürek feveran ederken bazense gök de eþlik ederken.

Gök kubbede kulaç atan bir martýdan bir serçeye düþer yolunuz. Bir yüreðin bir giriþ kapýsý vardýr bir de terk edilmiþliðin hüzün buharý.

Esefle konuþan ayak sesi mi iç sesin o muzip týnýsýnda saklý yoksa ebediyen unutulmaya mahkûm bir ferman mý yine aþka serenatlarla eþlik eden sözsüz cümleler?

Sözlerdir kýyýma uðrayan.

Sözlerdir yine kýyama duran.

Gözlerdir aþký nakþeden bazense anlamsýzlýðýn kýrsalýnda anlam olmak deðil de anlam bulmak adýna haybeden mücadele veren.

Ne gam… demek bile hoþtur.

Neyse, deyip de çekildiðiniz menzile bombalar yaðar oysaki siper olduðunuz yürek çoktan istila edilmiþtir hem de o hunharca cinayete kurban giden maktulün yüreði hala nasýl oluyor da atýyor, demek bazense meziyetlerini yok sayýp da benliðinizin sükût etmek iken racon kesen bir beyite saklanýp da gözünüzden sakýndýðýnýz sevdanýz ansýzýn düþman saffýna geçmiþken.

Kýyamet kopsa da sað çýkarsýnýz mahþerden.

Kýldan ince iken sevdanýn boynu ve kim ise aþka nazire eden beyit beyit, dize dize.

Kalburüstü bir maðlubiyettir aslýnda aslýna rücu eden.

Yanýk bir türküdür dinlemeye doyamadýðýnýz.

Aþkýn gözü kördür diðer gözü ise þehla ve iki göz bir araya geldi mi bir hale oluþur gök kubbede.

Þevkine binaen duygularýn; zikrine hürmeten benliðin ve Yaratýcýnýn gücüne sýðýnýp da aþký transfer ettiðiniz yine o muazzam güç.

Bir güç gösterisine yenik düþen atýl bir âþýk.

Aþkýn gýyabýnda solan bir çiçek bahçesi.

Ve aþkýn küllerinden doðan yeni bir aþk halesi.

Aþka âþýk benlik rükûsunda ve vücut bulduðu týnýsýnda yüceden yüceye uzanýr eliniz.

Elleriniz nemli deðildir ya da çatlak deðildir teninizdeki o berrak yüzey.

Ruhun þeffaflýðýnda; gözlerin makberinde; yüreðin sefere çýktýðý her saniyeyi kayýt altýna alan belki de dolduruþuna gelip evrenin içinizden boþalan onca sessiz çýðlýk: vardýr elbet bir duyaný.

En duayen duyguyu týrmalar bazen özlem bazen piþmanlýk.

Hangi coðrafyasýnda aþkýn, söyleyin dirilmez insan?

Kaynayan bir suredir aþkýn yanýk baðrý.

Kanan bir týnýdýr yine yüreðin her atýþýnda eþlik eden.

Sükûtun deviniminde meydana gelen o dinginliðin kayboluþu ve yeniden durulmayý bekleyen aciz bir kelam yine iki kelimeyi bir araya getirmekten çok uzak lakin lal þiirlerde bile nakþeden o deli ve coþkulu feryat.

Her þiirin bir sahibi vardýr ama yüreðin sahibi tektir.

Her yüreðin coþkusu kendince çaðlar lakin ansýzýn öyle bir çaðlar ki; zapt etmek akla zarar bir kifayetsizlik örneðidir.

Bir duyum.

Bir sunum.

Göçebe ruh kadere attýðý çalýmlarla huzurun peþine takýlmýþken.

Bir minvalde yoksunluðu hissedersiniz ve bir yürekte en piþkin gülüþüyle aþk meleði dayatýr da dayatýr.

Huzurun ayak sesidir aþkýn öncesi ve kimine göre de sonrasý.

Aþk diye çýnlayan evrenin mizacýnda neler saklýdýr hele ki bir âþýk olun ve derleyin tüm þýklarý tek tek ta ki a þýkkýna rastlayýp de yüreði de benliðe de terbiye edip fýtratýnýzýn koþullarýný yerine getirdiðiniz an’a dek.