Veda Çengeli
***VEDA ÇENGELİ***
Pusulasını şaşırmış yüreğin
ayrılığı işaret etti
Mutluluk yerlerde geziyor
Gönlümdeki çukurda biriken acılar
Öfke yadigarı
Gözlerimin fer kafesinden hüzün damlıyor...
Dilde kabuk bağlayan sözlerim
Sancı kozasına çekildi
Acının nöbet tuttuğu saatlerde
Hatıraların gölgesinde
Korkularım öbekleşiyor...
Sen
Serseri gönlüme düşen ahdım
Katline ferman verdiğin gülüşüm
Veda çengeline astığın umudum
Özlemle tutuşan yangınımdın
Bilir misin?
Şimdi;
Yüreğimi hoşçakal dediğin yere mıhladın
Gözlerim kokunun geçtiği mahalde hala körebe oynamakta
Kahrımın sari sessizliği ahuzarımdan
Çünkü
Çarelerde terkedilmiş bir akıl devrilmiş yatıyor...
Artık yoksun ya hani,
Doğduğum şehir virane
Yalnızlığım seni sayıklıyor
Nefesim bereketine muhtaç
Nüfus kütüğümde hala kayıp yazıyor…
Bil ki;
Düşlerim benden izinsiz
Ayrılığın zehrini içip
Sensizliğin sahurunda
Her gece yeniden
Ölmeye niyetleniyor...
Nehir Derya Gökkaya
26.11.2017
(
Veda Çengeli başlıklı yazı
Nehir Derya tarafından
28.11.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
