“Ben, 50’li yýllarda ilkokuldaydým. O zaman el yazýsý vardý. Baþka yazý bilmezdik. Onu öðrendik. Hala notlarýmý el yazýsý ile yazarým. Çocuklarýmýn zamanýnda el yazýsý deðiþti. Onlar el yazýsýný bilmez. Torunlarým el yazýsýný öðrendi :)) Yaný bir öyle bir böyle. Kýzým sýnýf öðretmeni kendi el yazýsý bilmezdi ama öðrencilerine öðretti. Karýþýk bir durum. Ýnþallah deðiþmez.

 Öðretmen okullarýnýn nasýl eðitim verildiðini iyi bilirim.

Nerede o okullar.”

         “Çok merak ettiðim bir konuydu. Ben de sizin aksinize dik yazýyý savunanlardaným. Ancak okuduðum bu çalýþma bakýþ açýmý bir nebze farklýlaþtýrdý. Bu önemli konunun biraz daha üstüne giderek bizleri biraz daha aydýnlatabilir iseniz hepimize çok faydasý dokunacaktýr.”

         “El yazýsý der bizim nesil bu yazýya. Çocuklarý zorlamaktan baþka bir þey deðil. Beceremeyen çocuklar gözyaþlarýna boðuluyorlar. Yeðenlerimden bilirim. Belki de isteðe býrakýlmalý. Ya da not dýþý býrakýlmalý.”

         Üstte alýntýladýðým görüþler “Sen Neymiþsin Bitiþik Eðik Yazý” baþlýklý yazýma yapýlan bazý yorumlarý içermektedir. 50’li yýllarda öðrenci olduðunu ve el yazýsý ile çalýþýldýðýný anlatan saygýdeðer arkadaþýmýzýn Eðitim Enstitüsü okumuþ bir öðretmen olduðunu belirtmek isterim. Öðretmenimizin bitiþik eðik yazýnýn önemini irdeleyen yazýsý umarým bitiþik eðik yazýnýn gereði ve önemine iman etmeyenler için yeterli bir kanýt olur.

         Önceki yazýmda belirtmiþtim. Bir çiftçi olan babam nasýrlý elleriyle estetik yönü parmak ýsýrtacak düzeyde güzel ve okunaklý el yazýsý yazardý. Üstelik babam 1930 yýlýnda açýlan ve ilk yýllarda üç sýnýf olan köy okulumuzun ilk mezunlarýndandý.

         Ve batý ülkelerininim tüm sýnýflarýnda bitiþik eðik yazý ile çalýþýlýyor. Onlarýn çocuklarý biz Türklerin çocuklarýndan daha mý kabiliyetli?

         Birazcýk daha bitiþik eðik yazýnýn önemini vurgulayan uzman görüþlerinden bir kaçýný hatýrlayalým:

         “Araþtýrmalara göre bitiþik eðik yazý öðrencilerin zihinsel geliþimine ve dikkatini geliþtirmesine katký saðlamaktadýr.”

         “Bitiþik yazýdaki süreklilik ile düþüncedeki süreklilik örtüþmekte ve birbirini desteklemektedir. Böylece yazmada kazanýlan akýcýlýk okuma becerisine de yansýmaktadýr.”

         “Bitiþik eðik yazýnýn estetik görünümü, öðrencilerin estetik bakýþ açýsýný geliþtirmelerine yardýmcý olunmaktadýr. El yazýsý öðretimi, görsel sanatlar dersine de katký saðlamaktadýr.”

         Bitiþik eðik yazý uygulamasý okullarýmýzda niçin devam ettirilmek istenmiyor? Oysa eðitim-öðretim sorunlarýný yýllar önce çözmüþ, bilgi çaðýný yakalamýþ ülkelerde bitiþik eðik yazý kullanýlýyor. Bizde de cumhuriyetin ilk yýllarýnda el yazýsý kullanýlmýþ. Ve uzman görüþleri de el yazýsý ile öðretim yapmanýn dik temel harflerle çalýþmaya göre daha bilimsel ve pedagojik yararlar saðlýyor. Çeliþkiyi nasýl okumalý?

          Ülkemizdeki el yazýsý uygulamalarýnda sürekliliðin saðlanamamasýna ve dik temel harflerle öðretim yapýlmasýna dönüþ nedenlerini irdeleyelim. Fazla geriye gitmeye gerek yok. 1990’lý yýllardan 2005 yýlýnda müfredatýn deðiþtirilmesi ile Ýlköðretim Okullarýmýzda bitiþik eðik yazý ile öðretim yapýlmasýna baþlandýðý süredeki okullarýmýzýn durumunu bir görelim:

         Doksanlý yýllarda erkek öðretmenler 25, kadýn öðretmenler 20 yýl çalýþarak emekli olabiliyordu. O yýllarda bir balon uçuruldu: “Yakýnda çýkarýlacak bir kanunla memurlara emekli ikramiyesi ödenmeyecek.” Ayrýca yeni emekli olan öðretmenle çalýþan öðretmenin maaþý arasýnda fark yok gibiydi. Emekli ikramiyesi alamama kuþkusu ve emekli ile çalýþanýn maaþlarýnýn eþite yakýn olmasý 20-25 yýl çalýþan yaþlar 45-55 Aralýðýnda olan birçok ilkokul öðretmeni emekliye ayrýldý.

         Oysa bu insanlar geçen yýllar içinde deneyim kazanmýþ üstelik seksenli yýllarýn ikinci yarýsýnda ön-lisans eðitimiyle bilgilerini yenilemiþ öðretmenlerdi. Ve de öðretmenler Öðretmen Okulu çýkýþlýydýlar. Ve her stilde yazý yazmaya yetkindiler. Çünkü Öðretmen Okulunda Resim-yazý dersi dolu dolu iþleniyordu. Mesleki yaþamlarýnýn en verimli yýllarýný bu ülke için deðerlendirmeleri gerekirdi!

         Gerçi mevcut hükümet-bakanlýk yetkilileri hiç kimseyi zorlan emekli etmedi. Sözüm ona emeklilik cazip hale getirildi! Hükümet binlerce üniversite mezununa iþ kapýsý arýyordu. Hýzla boþalan öðretmen kadrolarýna öðretmenlikle ilgisi olmayan çeþitli fakülte mezunlarý öðretmen yapýldý. Böylece az da olsa bazý üniversite mezunlarýna iþ kapýsý açýlmýþ oldu!

         Öðretmenlik, pedagojik bilgi ve deneyim kazanmýþ ve öðretmenlik ideali ile Eðitim Fakültelerinde yýllarca eðitim-öðrenim görenlerin yapacaðý kutsal bir meslektir.  Ýþ bulmak amacýyla öðretmenliðe baþlayan ziraat, veteriner, iþletme vb. fakülte mezunlarýný eleþtirmek deðil amacým. O genç insanlar elbette ülkemizi seven, idealist duygularla görev yapmak istiyorlardý. Öðretmen olmak amacýyla yükseköðrenim yapmamýþlardý.

 Üstüne üstlük az ücretle, sözleþmeli ve ücretli öðretmen çalýþtýrma gibi bir uygulama da yapýlýr güzel ülkemizde. Hiçbir velinin beðenmediði garip bir uygulama! Maalesef bu uygulama hala da devam ediyor.

         2005 Yýlýnda el yazýsý ile okuma-yazma ile öðretime baþlandýðýnda öðretmenlerin genel durumu özde böyleydi. Ayrýca tüm öðretmenler dik temel harflerle çalýþmýþlardý yýllarca. Mevcut 1968 Programý ikinci sýnýftan baþlayarak el yazýsý ile çalýþmasýný dört-beþinci sýnýflardan itibaren ise el yazýsý ile çalýþmasýný karþýn el yazýsýna bir türlü geçilemiyordu.

         Olayýn bir baþka boyutunu da irdelersem el yazýsý çalýþmalarýnýn okullarýmýzda niçin soluklu olmadýðýný daha iyi anlamýþ oluruz. Ülkemizde tüm yurttaþlarýmýzýn bildiði ve muztarýp olduðu geliþmiþ ülkelerde adý duyulmamýþ bir uygulama var. Dershanecilik ve seviye belirleme sýnavlarý. Yýllarca okullarýmýz dershanelere basamak görevi yaptý ve bir biçimde hala da yapýyor. Milli Eðitim Müdürlükleri ve dershanelerin eþ güdümünde yýlda en az iki kez seviye belirleme sýnavý yapýldý bu topraklarda. Dördüncü sýnýftan itibaren tüm büyük sýnýflarda devam edildi bu sýnavlara.

         Seviye belirleme sýnavlarýndan öte dershaneler broþür daðýtýp öðrencilere sýnava davet ettiler. Böylece kendilerine bol bol yolunacak kaz devþirdiler. Veliler ve öðretmenler çocuklarýmýzý ezberciliðe iten, onlarýn en güzel yýllarýný çalan bu akýntýya kapýlýp gitti. Baþarýlý öðretmen yapýlan sýnavlarda öðrencilerinin ilçe ve iç baðlamýnda aldýðý sonuçlara göre deðerlendiriliyordu.

         Hani bir öðretmen þaþýrýp! programýn önerdiði biçimde araþtýrmaya, deneye, gözleme, yaparak-yaþayarak öðrenme gibi bilimsel yöntemlerle ders iþlerse baþarýsýz öðretmen olarak yaftalamasýný göze alýyor demektir.  Çünkü test sýnavýnda baþarý ancak çokça test çözme çalýþmasýný zorunlu kýlar. Bu durumda da bilimsel yöntemlere zaman ayrýlmasý düþünülemez. Öðrencinin, doðru cevap: A-B-C-D seçeneklerinden birisini yakalayabilmesine ile amaca eriliyordu.

         Hala anýmsarým, lisans düzeyinde üniversite okumuþ bir genç anne birinci sýnýfa baþlayan kýzý için þöyle demiþti:

         “Öðretmenim, kýzým okumaya geçimce ona hemen yaprak test alarak birlikte çalýþmaya baþlayacaðýz…”

         Bu bakýmdan öðretmenlerin ilk baþlarken büyük özen isteyen el yazýsý yazmak için ayýracak zamanlarý yoktu. Büyük sýnýflarýn öðretmenleri Olimpiyat Oyunlarýna sporcularýný hazýrlayan çalýþtýrýcýlar örneði öðrencilerini test sýnavlarýna hazýrlamakla meþguldüler. Zaten de bu alanda yetesiye yetkin deðillerdi.

         Daha birkaç yýl önce ilçe Milli Eðitim Müdürlüðünden tüm öðretmenlere imza karþýlýðý duyurmak adýna, “ Yazýlar bitiþik eðik yazý ile yazýlacak-yazdýrýlacak.” Tüm bu gerçekler dururken okullarýmýzda eskiye dönüldüðünü duyup öðrencilerimiz adýna üzülmemek elde deðil.

         Baþlanan bir uygulamada baþarý için öncelikle azim ve kararlýlýk önemlidir. Hem de çok önemlidir. Bir ülkeyi iyi yönetmenin, gelecek kuþaklarý donanýmlý yetiþtirmenin yolu eðitim-öðretim çalýþmalarýna verilen önemle doðru orantýlýdýr.  Eðitim-öðretim iþi yaz-boz olayý deðildir. Sýk sýk müfredat deðiþtirerek, yazý stilinde kararsýzlýk içinde kalýnarak geleceðimizin güvencesi yeni kuþaklarý çaðýn gereklerine uygun yetiþtiremeyiz. Ve yarýnlara güvenle bakma ümitlerimiz hep bir baþka baharlara kalýr.