Dem Bu Dem
.
Baykuşlar çığlığında
Tülü yırtılıyorsa zamanın,
Huzur yataklarından uyanıyorsa anılar,
“Bana ne oldu böyle?” deme.
Göğsünde hançer dürtün
Koşuyorsa kıyametine,
Boşaltmışsa zembereğini
Tüm cesaretin,
Korkularına bürünme.
Yaka paça şimdi mazin.
Sırra kadem gizemlerin.
Geldi işte, yapıştı ellerine;
Sakın üstüne sürme.
Akıtırım pınarlarımı,
Ne kadar kirlenmişlerse de,
Yıkarım gözlerimde.
Yarı uykuludur yakan beyazlık.
Yanağını kızartır diken ayazlar.
Dudak kenarlarında kalan reçelinle,
Bebek masumiyetinde,
Anne eteğini tutar gibi
Yapış eteklerime.
Gölgelerinde üşüyor patikam.
Kuytularına bıraktım izlerimi.
Ayak seslerine hasretliğim,
Yürürken depremlerinle.
Bencil sessizliğini delen
Fısıltı oldum dinginliğine.
Vesveseli dualarımla
İşaretlerini gizlice
Bana çevirdim,
Dön de gel diye.
Dem bu dem, sevdiğim!
Sen o sen misin?
Mücella Pakdemir
(
Dem Bu Dem başlıklı yazı
M.Pakdemir tarafından
2.12.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
