ben bende olduğum vakit...
kendi kendimle konuşur,dertleşirim
bakarım gönül penceremden
nehirlerin denize aktığı gibi
gecede deniz olunca hüzün
her şey kendi dilince konuşur
dinlerim geceyi gözlerim kapalı
ben bende olduğum vakit...
açarım radyodan trt nağmeyi son ses
bana kendini dinle diyor içimdeki ses
sükut içinde dinlerken kendimi içten içe
bir anda suzinak bir şarkının içinde bulurum kendimi
dilime dolanır o şarkının sözleri
kalbim çıkacak olur yerinden
gözlerime düşerken gecenin nemi
hüzün baş köşeye bağdaş kurar oturur
baş koyarım gecenin omzuna
dalıp giderken çok uzaklara
ben bende olduğum vakit...
koşarım sonsuz ufka doğru
bilinmezliğin tedirginliğinde
kaybolurum yüreğimin sokaklarında
çıkmaz bir sokağa çıksa da yolum
yine de vazgeçmem hayallerimden
ben bende olduğum vakit...
gönül ikliminde fırtınalar durur
tomurcuk güller açar birdenbire
gül dalında bülbüller öter
parlak bir yıldız göz kırpar
gözümün önünden kaç fasıl geçer
bir okyanus sessizliğinde
boğarım sevinçlerimi hüznümde
kıpkızıl gecede
(
Ben Bende Olduğum Vakit başlıklı yazı
Ayışığı tarafından
7.12.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
