Üşüyen Yıldız  

nedense dolanıyor adın dilimin ucunda 

buram buram üşüyor gözlerimin önünde

,

içimdeki yarayı hiç sorma durmaksızın kanıyor işte 

yüreğim dayansa aslında gönülden sevda çekişe

,

dokunsan ağlayacak acı veriyor bu gerçek 

yok tadım daha kaç kağıt gemim batacak 

üşürken adım adım anladım bitecek

,

gözden kayboldun içimden bir şey cız etti 

kırık kolum kanadım hayallerim mevsimsiz 

güneşin çaresizdi kadın kendini durgun takadsiz 

mahzun farzetti yalnızlığa sırt çevirdi peşin peşin

,

kırk yıllık kahvenin dibinde kurudu telve 

kimse hatır sormuyor falın kapalı 

hem kısmetin fincanın ha keza tahammüle

,

kelamın dili soğuk üşüyorum kalabalıkta ıssız adada 

minarenin sesi yankılı bir çiçek daha soluk her yer 

beyaza büründü cep delik şekerler bayramlıkta

 tek tek yok mu dökülmesi ayrılık ne ara göründü

,

sağı solu kuytu o gecenin bir yarısı ne ki sabah düşünene

 bir olsa o uyku yıldız ne etsin üşüyene

 öykü değil alın yazısı parlasın gökten kuyu

 bu son bir aşk vedası nihai bahara üşenene 

                                                                    Ebru Çimen 

Burak Süreyya  Önder 

hocama çok teşekkürler şiirimin düzenlemesinde yardımcı oldu sağolsun 



 

( Üşüyen Yıldız başlıklı yazı ebru çimen tarafından 11.12.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.