Artık benden çok uzaktı kendine
yeni bir hayat kurdu
Yıllarca birikenlerle doldu taştı denizde kurudu
Umutlarım
Zorluğun yenilgisi madalyasını aldı
mağlubiyetini de tek başına kutladı
kaç elveda kaldı yağmurla birlikte ıslandığımda
yorgunluğumu kim alacaktı
Kendim ettim kendim buldumlarla
Bu gün ilk defa iyileştim galiba
Hayatla kavgam süregelen
geride miş li bir tek zaman kaldı işte
fırlattı kaçan fırsatlar imkanlar denizinde
sel aldı akıntıda
elimdeki güller avucumda
Hep kendim güldüm
kendim ağladım kendimin dostu
düşmanı olmaya razıydım
kim düşündü ya da kim özledi derinden
sevdi mi beni gerçekten
Acıdı gören işe yaramaz dedi belki de
güldü geçti de görmedi bile
sefaletim gücü oldu soranın
zayıf noktamdan vurmak için fırsat kolladı
