Bir duygu, sezgi, hissiyat, hatta bir ihtiyaç mýdýr sevgi ? Ne kadar güçlü ne kadar zayýf ya da ne kadar masum? Neye göre ya da kime göre? Küçük bir çocuðun annesine duyduðu sevgi ya da cimri bir iþ adamýnýn paralarýna duyduðu... Ya da yaþlý bir teyzenin çiçeklerine olanla birilerini ezmeyi kendine zevk edinmiþ küstah insanlarýnki... Hepsi ayný kavramla ifade edilir ama ayný mýdýr?

 Sevmek kelimesinden türer sevgi. Sevmek... Ne kadar da güzel. En güzel eylem diyebiliriz. Ne kadar da masum..? Ya da sevgi duyulmasý baþkasý tarafýndan... Ne kadar da harika! Peki sevdiðimiz insanlar neden en çok üzer ? Hayal kýrýklýðý, piþmanlýk, hüzün.. Ne de kötü duygular.. Ama bunlarý hep en sevdiði getirmez mi insana? En çok sevdiði ayný zamanda en çok darbeyi de vuran deðil midir? En çok mutlu eden en çokta üzen olur hep. Günümüzün popüler hastalýðý ‘depresyon’ ya. Hep bu insanlar yüzünden olmaz mý? En sevilenler yüzünden..

 Araþtýrmalara göre seri katillerin yüzde bilmem kaçý sevgisiz büyümüþlermiþ. Teröristler, tecavüzcüler.. Ya da etrafýnýzdaki duygusuz insanlara sorun. Hayatlarýndaki sevgi yoksunluðundan bahsederler ya hani. Çoktur ya böyle hikayeler. Ýlla aleni cinayetler de olmaz zaten. Sevdiði , sevgilisi yüzünden intihar edenleri, kendine zarar verenleri, içenleri, kaçanlarý, hatta aklýný kaçýranlarý hep duymadýk mý? O zaman sevgi ne kadar masum? Hatta masum mu?

 Anne-baba sevgisi diyelim. Ýþte bu bir ihtiyaç. Bitki gibi topraktan bitmemiþiz ya. Þu hayatta en gereklisi belki. Bir babanýn evladýna gözlerinin ýþýldayarak bakmasý bile her þeye yetmez mi? Bir annenin duasýný alarak hayatta yol almak muhteþem deðil mi? Üzüldüðünde sýðýnabileceðin limanlarýn olmasý, seni her düþtüðünde kolundan tutup kaldýranlarýn olmasý, kendini güvende hissettiðin sýcacýk kucaklarýn olmasý ve bunlarýn annen ve baban olmasý kadar harika bir þey var mýdýr? Ýþte bunlarý hep sevgi doðurur. Sevginin ürünleridir bunlar. Bunlara sahip þanslýlar var. Bir de þanssýzlar... Bir midir peki þanslýyla þansýzýn konumu? Elbette deðil. Fakat hepsi ayný hayatta ayný mücadeleyi vermek zorunda. Hayatýn acýmasýz kuralý bu. Ne kadar da suçlu evladýný sevgiden yoksun býrakmýþ bir baba. Ya da çocuðunun baþýný bir kere bile okþamamýþ bir anne... Ýhtiyaç dedik. Eksik býrakýrlarsa zalim olmazlar mý? Ama anneler çok zalim olmaz ya anne bu. Ya da olur mu..?

 Peki kýz-erkek arasýndaki sevgi? Yoðun hali ‘aþk’... Ne þiirler , þarkýlar yok ki bunun üzerine... Ne efsaneler, hikayeler, romanlar... Þu dünya hayatýndaki en güzel þey! ...mi? Belkide en kötü þey. Bir þeyin iyiliði kötülüðü neye göre zaten. Aþk ne canlar yakar ne göz yaþlarý akýtýr ne de üzer insaný. Can yakan þey iyi midir, güzel midir? Kör eder, saðýr eder, felç eder, hasta eder... Bunlar iyi þeyler deðildir ki. Sevginin ürünü olan ‘aþk’ yapar bunlarý. O zaman bir daha sormak lazým sevgi ne kadar masum? Hatta masum mu?

 Þimdiye kadar sevgi dedim hep. Ama eksik söyledim. Beþeri sevgi demeliydim ya da beþere olan sevgi. Hem çok güzel hem çok kötü. Hem çok masum hem çok zalim. Yokluðu zarar veren þey büsbütün masum olamaz çünki. Dedim ya beþeri... Beþeri olan asýl deðildir, gerçek deðildir. Ýnsandan gelen çünki. Çünki insan var mýdýr? Bugün var yarýn yok. Peki gerçek sevgi yani asýl sevgi nedir? 

 Bence asýl sevgi Yaradan’dan gelen ve Yaradan’a duyulandýr. O asla üzmez , O asla hayal kýrýklýðýna uðratmaz, O asla yarý yolda býrakmaz, O asla sevmekten vazgeçmez, O asla bizi unutmaz, O asla gitmez! O hep var ve her yerde. Býkmadan usanmadan bizi dinler her daim dinler. Hep en yakýndadýr asla uzaklaþmaz! O hep sever, hep sever! Beþer bunu unutur. Þükretmez, fark etmez yeri gelir isyan eder, görmez en yakýnýndakini en sevgiliyi asýl sevgiliyi! Beþer beþerde arar ya hep, gerçeði býrakýr sahteye koþar. Hep unutur, hep unutur... Ama gerçek sevgiyi bulan bilir asýl huzuru ve bazýsý bunu asla býrakmaz ama çoðu da yine þaþar yine býrakýr. Beþer ya bu, þaþar zaten. Az þaþanlardan olmayý nasip etsin en Sevgili...

Sevgiler...