Kalp hüzne düştü mü bir kere,
Ağlamak koşar gelir teselliye.
Kırgındır, mahzundur gönül,
Acısı,yarası , boş sözleriyle,
Ağlamak sıvazlar dilgir eliyle.
Ömür yaprakları düşerken acımasızdır.
Dünya gözünü boyarken sahtekardır.
İnsan gülüp oynarken hep aldanır.
Ağlamak kalbimdeki kıyılara vurur
Güven kokan teknesiyle..
