yani ateşin tam orta yerinde emanetimdin haklı bul kendini gidip kaybettiğin yerde bak söz açmış kanatlarını buğulu vede ıslak hani dönüşü var eden koymuşsa yokluğu günahın boynuma sensizlik sanki cehennem
düşün beni ki sensizliğim her gün bıçak gibi dayanır kemiğime geçiyorsun bir vakit duvar bir vakit kör bir vakit sağır taş değil inan acı yerinde dahada ağır
ne diye bilirsin ki yalnızlığın soğuk yüzüne
bazen kalbinde ki ne kadarda uzaktır insanın kendine üzüldüğünü söyleyemezsin incindiğini de sevmek vazgeçmekse hangi harften kavuşacağız ey söz sen söylesene
hiçliğin ağırlığı omuzlarım da ben çıkınca aradan kırık bir ayna da ne dündeyim artık ne de yarında sadece ardından sürükleniyorum dolmayan bir boşluğa gün olur senden sorulur bu âh unutma
gözbebeğime ateş gibi değdiğin yerde ay şahidim ve gece küllerin süzülürdü yanağımdan savrulmuş bir ömre
yazmazsam şayet derdim içimi zaptediyor dibine vurduğum mısralardan düşüyorum her şiirde ayak izlerine
dünya üstüne geldikçe insan daha çok göçüyor kendi içine yüzümü döke döke adını yüreğime astım son kez
( İnsan Ağlamayıda Hak Etmeli başlıklı yazı ACZ tarafından 21.12.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.