Kar taneleri rüzgârla savrulmaktaydý. Genç bir piyade buzlu topraðýn üzerine yýðýlmýþ “Komutaným ayaklarýmý hissetmiyorum,” derken titriyordu. Komutandan ses çýkmayýnca aðaca yaslanmýþ adama uzanýp omuzundan tuttu. Cansýz beden devrildi. Piyadenin gözyaþlarý donmuþ kirpiklerinin arasýndan süzülüp yanaðýndan dudaklarýna aktý. Elini parkasýndan içeri sokup iki patik çýkardý. Öpüp kokluyor, “Muhammed, Muhammed,” diye gülümseyerek seviyordu. Rüzgâr þiddetlendi. Baþý öne düþtü.

Bebek, beþiðinde keyifle aguluyordu. Odanýn kapýsý açýldý. Gazyaðý lambasýyla genç bir kadýn içeriye girdi. “Muhammed, yaramaz seni neden uyandýn bakalým,” diyerek beþiðe eðildi. Ayaklarý kýpýr kýpýrdý. Kadýn zor tuttu. “Buz kesmiþ!”