Sevgiliye mektuplar Vol 2

Bu kocaman kirli dünyanýn tertemiz kalmýþ en nadide çiçeði biricik sevgilim…

Bu sabah da günaydýn demedin. Nasýlda alýþmýþým her yeni güne senin güzel günaydýnlarýnla baþlamaya. Artýk alýþmak zorundayým galiba,  günümü aydýnlatan o günaydýnlarýndan mahrum kalmaya…

Yaralarým hala kanýyor ve ben enfeksiyon kapmasýn diye tüm gözyaþlarýmý içime akýtýyorum. Yüzümde sahte bir tebessüm,  gülümsüyorum.

Güçlü olmak,  güçlü kalmak zorundayým ve beni ayakta tutan hala gözümün önünden gitmeyen, hiç gitmeyecek olan tüm güzelliði ile gülen gözlerin.

        Biliyorum þimdiye kadar valizimi toplayýp gitmem gerekirdi. Gidemiyorum ki sana nasýl geldiðimi bilmediðim gibi senden nasýl gidilir onu da bilmiyorum, sahi gidilebilir mi senden.

Sanmýyorum bildiðim tüm yollar sana çýkýyor. Aslýnda sana derken yanlýþ anlama içimde yaþayan sana.

        Farkýndayým sen bana imkânsýzsýn ama zaten aþk hep imkânsýzý seçmiyor mu imtihanýmýz hep imkânsýzla olmuyor mu?

        Biliyorum bu satýrlarý da okumayacaksýn, sana ulaþmayacak yazdýklarým ama için de bir yerler de sende hissediyorsun zaten bütün bu yazdýklarýmý inanmak zor olsa da bu böyle.

        Biliyormusun seninle ilgili her þeyi bildiðimi sanýyordum oysa bu gün senli hayaller eþiliðinde müzik dinlerken fark ettim biz seninle hiç müzik dinlemedik, hangi þarkýlarý sevdiðini bilmiyorum. Ýþte o an içimden eþek dedim kendi kendime. Eþek neden bunu bilmiyorsun hani her þeyini ezbere biliyordun meðerse ne kadar cahil kalmýþým. Bakýþlarýn öyle almýþ ki beni benden sensiz eksik kaldýðýmý þimdi daha iyi anlýyorum.

        Bu gün de bitecek, öylece anlamsýz boþ bir þekilde yaþanacak . Sandýðýn gibi unutulup gitmeyeceksin ve yokluðuna alýþamayacaðým. Hayat elim de kalan tek güzellik olan yazma yeteneðime de alana kadar yazacaðým. Sen okusan da okumasan da, sonra bir gün yazmayacaðým ama bu seni unuttuðum anlamýna gelmeyecek yanýlýyorsun.