Halkýnýn yüzde bilmem kaçý Müslüman olduðu söylenen bir ülkede yaþýyoruz. Referans olarak gösterdiðimiz laikliði, Mýsýr tutmadý. Biz onlarý ne sayarsak sayalým ama onlar bizi anlamakta –ve dahi Müslüman saymakta-  güçlük çekiyor.

Baþta ben olmak üzere, biz neye inanýyoruz?

Müslümanlarýn okuduðu ama anlamadýðý Kuran’da açýk seçik olarak “Kumar, pisliktir; þeytan iþidir.” yazýyor. (Maide, 90) Kýsaca haram yani yasak.

Ýnanmak nasýl bir þey? Ýnanýlan bir þeyin yapýlmamasý nasýl bir tutum? Ýnandým deyip de inanmadýðý gibi yaþamak nasýl bir durum? Yasaklanan þeyin devlet eliyle yapýlmasý nasýl bir konum? Anlamýný anlamadan kullandýðýmýz “paradoks” kavramý bile bundan anlamlý. Anlayan varsa –iletiþime açýðýz- anlatsýn.

 Genç Abdal (ö:1874) 150 yýl önce ”Ýçi kâfir dýþý Müslüman çoktur.”  diyordu ama bence bunu söylemiyordu. Çünkü o ferdi olarak, þahýslardan hareketle, toplumun bir kesimine gidiyordu. Orada meydan okuma yoktu.

Ben, 60’lý yýllarda, o uzun kýþ gecesinde parasýz “tombala” oynayan, hayatta oturarak sabahlamamýþ köylüleri, yýlbaþýnda çýkacak piyangoyu radyoda dinlemek için sandalye baþýnda sabahlayan köylüleri dinleyerek büyüdüm.

1926’da yapýlan hukukta devrimle büyük bir kýrýlma noktasý yaþandý. Devrimler, Ýslam’a ait deðerleri devirerek devam etti. Devlet öylesine “milli” idi ki piyangoya bile “milli” adýný verdi. Bu millete ait. Özel sektöre yasak olan kumar, devlet kuruluþu eliyle yapýlýnca serbest oluyor. Adý da “millî” konuyor. Millî Piyango Dairesi. “Millî Kumar Dairesi” diye algýlasak bile, kumarýn millî’si nasýl oluyor?!.

“Bunun millî olmadýðýna iddiaya varým ama Ýddaa’ya yokum.” demiþtim bir yazýmda.(http://www.kayserigundem.com/yazi/2273-iddaaya-var-misiniz-.aspx)

Þubat- 1998’de, 4266 sayýlý Turizmi Teþvik Kanunu’nda yapýlan deðiþiklikle, kumar Kýbrýs’a gönderilmiþtir. Sanki iyi bir þeymiþ gibi… Resmisi Kýbrýs’a giderken gayr-i resmisi yeraltýna çekilmiþtir. Zaten resmi kumarýn bir sürü eniði var: Totosu, lotosu, ganyaný, kazýkazaný…

“Cumhurbaþkanlýðý Devlet Denetleme Kurulu (DDK), þans oyunlarýný masaya yatýrdý” haberi birkaç yýl önce çýktýðýnda “acaba?” demiþtik. Halkýn aklýný çelen ve “köpek gibi bir batýnda 9 enik yavrulayan” bu kurumda iþlem hacmi küçülür mü? Ufukta bir geminin dumaný bile gözükmüyor.

Ýnsanlýk için “Yüksek Amaçlar” olan maddeler içinde caný, malýn, neslin, namusun, aklýn ve dinin korunmasý maddeleri vardýr.

Aklýn korunmasý, insan beyninin pislik fikirlerden korunmasýyla gerçekleþir. Allah Elçisi, Mekke’de, “müþrik” denilen kimselerin kafa yapýsýnýn yürürlükte olduðu bir toplumda, temiz düþünceleri yaymak için mücadele verdi. Müþrikler de Allah’a inanýyorlardý.  Kuran-ý Kerim’de birçok yerde “Andolsun, eðer onlara, “Gökleri ve yeri kim yarattý?” diye sorsan, mutlaka “Allah” derler. (Lokman, 25; Zümer, 38; Zuhruf, 9) buyurulmaktadýr. Biz de inanýyoruz. Sorun yerde deðil; yerdekilerin Hayat Bilgisi’de. Bu hayat bilgisine sahip olan müþrikler için de Kur’an ayný kelimeyi kullanmýþtýr. ”Müþrikler kesinlikle pisliktir” (Tevbe, 28)

 “Kumar” kelimesinin çaðrýþtýrdýðý olumsuz anlamdan sýyrýlmak için yeni kelime ve kavramlar üretilmiþ; bu pislik insan beynine sokulmuþtur. Ýkram’dan türetilmiþ “ikramiye” demiþtir. “Size de çýkabilir?” sloganý ümit halinde takdim edilmiþtir. Ümit, fakirin ekmeði! Ye babam ye!

Aklýn korunmadýðý toplumlarda yanlýþýn doðru olarak algýlanmasý normaldir; çünkü ölçü bozulmuþtur.

 Halkýn “Din-ayet” dediði; milletin dini temsilci Diyanet ise “þeytan üçgeni” dediðimiz “içki-kumar-zina” konusunda suskunluðunu sürdürmeye devam ediyor. Ne yapsýn? O da sistemin bir parçasý. Binilen dal kesilmez ki…

Devlet “milli” diyorsa milli. Devlet Baba’ya karþý gelinmezki…