Duyularım ve düşünsel yorumlarımla oluşturduğum algılamayla bulduğumu sandığım kendimi ancak birkaç adım taşıyabiliyorum. Yürüdükçe yok oluyorum; yokluğumdan yeni bir kendim oluyorum. Durdukça en son olmuş kendimi bir anlığın çerçevesine tıkıştırıyorum; bu kez de çerçevelenmiş kendim benliğimin özgürlüğünü aynı çerçeveye tıkıştırmaya çalışıyor. Gene de özgür benliğin hiçbir çerçeveye sığmayacağını sezinleyebiliyorum. Ben insanım; insan olmaya çalışıyorum. İnsan olmak sürekli kendini yok edip baştan yapmak değil, kendini eğitip olumlayıcı etken yapmaktır. İnsan sonsuz evrimin bilinçli bir etkeni olabildiği sürece insanlaşır. Umarım yeteri kadar insanlaşmış olarak ölürüm. Umarım ben, insana, hayvana, taşa, toprağa, duvarıma tırmanan sarmaşığa her bakışımda duyumsadığım o “Evren Özü’ne” bir anlam katabilirim.

Muharrem Soyek
( Kendini Taşımak başlıklı yazı M. Soyek tarafından 27.12.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.