Online Üye
Online Ziyaretçi
minik yürekler
bilir misiniz
“Anne'' sesleriyle boyalıdır
umut yorgunu minik yüreklerin yaşadığı yetimhane duvarları…
kirlenmemiş bakışları asılıdır
kir boyalı yüzlerinde
vermez ellerini
tutunmaya gayret ettikleri hayat
geceler diş diş dökülür kirpiklerinden
titrek ve yakaran bakışlarında söner
mevsimler
öpmez nefeslerini
bahar kokan rengarenk rüzgarlar
o küçücük çıplak bedenlerin
içlerindeki vadilerde ölü kelebekler
uçar
umutlarını katık ederek asarlar
uçuramadıkları mavi ipsiz uçurtmalarına
sığ denizlerinde fırtınalar kopar
alabora olur kağıttan kayık misali
hayalleri
atacak bir demir
sığınacak bir liman arar yosunlaşmış bedenleri
bakarsanız
gözlerindeki nemli bulutlara
göreceksiniz
mutluluğa aç ve bir o kadar geç kalmış umut yorgunu minik yürekleri
bilir misiniz
sisli yarınlarına fazla gün katmak değil
günlerine fazla hayat,
zemheri gecelerine de
Ana kokusuyla sarıp sarmalanmış sıcacık
bir nefes
bir güneş katmaktır dilekleri…
ilhanaşıcıekimikibinonbeş