Sevgiliye serenat yazmak istedim ve bunu da en belið, en veciz cümlelerimle aþikar kýlmak istedim. Ýstedim ki yeryüzünde hâlâ hakkýyla sevenlerin ve bu sevgiyi hak edenlerin var olduðunu herkes öðrensin. Sahteliklerin dünyasýnda güzelliklerin de boy verdiðini, serpilip geliþtiðini cümle körlere ayan etmek, kamu saðýrlara duyurmak ve ezcümle konuþamayanlara ses olarak vermek istedim. Meramý gerçek sevgi olanlara selam olsun. Ruha hitap edenlere, kalbe deðenlere, nazik olanlara...

            " Sevgili biliyor musun?

            Ellerimde ellerinin sýcaklýðý saklý...

            Sac üzerinde piþirilen ev ekmeðinin  sýcaklýðýna benzetiyorum bunu.

            Kutsal kabul ediyorum ve nimet biliyorum. 

            Ellerim düþtü mü yere alýp da yerden üç kez öpüyorum ellerimi.

            Sonra alnýma götürüyorum ellerimi, ekmek biliyorum.

            Çünkü ellerim ellerine deðiyor, sonra ömrüm uzuyor.

            Ufkum geniþliyor, göðüm geniþliyor.

            Ölüm bile ölümsüzlüðe kavuþuyor."

            Güzel bir sözden daha özel bir hediye var mýdýr? Parmaklara takýlan tek taþlar mý yoksa kulaklara çalýnan inci sözler mi daha deðerlidir? Bileðe takýlan bileziklerle mi daha tesirlidir yoksa kulaða fýsýldanan sevgi dolu sözcükler mi? Gerdana dizilen zincirler mi daha pahalýdýr yoksa sevgiliye sarf edilen nadide þiirler mi? Kime nasip olur bu sözler? Kaç sevgiliye dökülmüþtür bu gül goncasý sözler sepet sepet... Aklýmda olduðu sürece ve kalbimde ikamet ettiði müddetçe bu sözlerin tükenmesi söz konusu deðildir.

            "Sevgili biliyor musun?

            Gözlerimde gözlerinin izi var hâlâ.

            Kýrk yýllýk bir dostu en zor gününde karþýnda görmenin

            Mutluluðuna benzetiyorum bunu.

            Samimi buluyorum ve gözlerini güneþim kabul ediyorum.

            Sakýn kapama gözlerini, sakýn.

            Karartma dünyamý, yýkma hülyamý!

            Varsa bir aydýnlýðým bu dünyada toplu iðne baþý kadar

            Dört duvarýn içinde bir iðne ucu kadar sýzacak ýþýk varsa

            Umudumu yitirmem asla.

            Bilirim ki sensin kafamýn içindeki o aydýnlýk ve ýþýk."

            Ne kadar söz varsa heybemde sana getirmiþim. Aç kapýný sevgili, aþk kapýný! Aþk dünyasýnýn söz çerçisiyim. Ýnci boncuk satar gibi þiirlerim var, satýyorum. Ýhtiyacý olana aþk ediyorum. Alnýma yazýlan kaderimsin çektiðim kederimsin. Bu bir kelebeðin ömrü kadar hassas, bir güvercinin boynundaki halka kadar klas ve  bir serçenin kalbi kadar ürkek bir hevestir. Göðüne asýlý kalan bir güneþ ve karanlýðýna beyaz bir ben olmak istiyorum. Baþka da diyecek bir þey bulamýyorum.

            "Sevgili biliyor musun?

            Üzerimde kokun var hâlâ!

            Yeryüzündeki en güzel çiçekleri toplayýp da

            Hepsini senin içine sermiþler gibi hissediyorum.

            Bahar bahçe olmuþ yüreðin

            Bunu nefesinden anlýyorum.

            Ve o güzelim çiçekler kokusunu senden almýþ

            Ben de bunu ezberim bilmiþim diyorum."

            Ýþte yüreðimin arzý halidir bu satýrlar. Yüreðimin gözyaþlarýdýr. Aklýmýn çakýl taþlarýdýr. Saçýldýkça dudaklarýmýn arasýndan sedef misali inciler, yâre nasip olsun hayal ettiðim ince düþler. Yazmak istedim içimdekileri, aþikar kýlmak istedim. Açýða çýksýn arzuladým ruhumun mahzeninde olgunlaþmýþ hisler. Ve yâr dokunsun istedim hissettiðim þeyler. Yüreðimin arz-ý halidir bu acizane ve bir o kadar þahane satýrlar. Herkesin dilinde saklýdýr kalp kesen ve ümit söndüren satýrlar.