can kulağıyla beni
uyuya kalırdım sıcacık dizinde o sobalı gecelerde üşüdüğümde
en güzel sen sevdin annem beni
yadırgamadın sorgulasan da önemsedin
yanlışlarım olsa da
değer verdin inandın kayıtsızca
Hayatın yükü ağır geldiğinde
omzuma taşıdın
sırtında belimden tuttun
düşmeyeyim diye korudun melek kanadında
Toprak titrerdi
Canım dediğinde nurlar inerdi gökyüzünden yeryüzüne
bastın bağrına hep sen vardın döndüğümde sağıma soluma
En güzel sen sevdin annem beni
sevabıyla günahıyla
telaşa kapılırdın eve geç geldiğimde
arar sorardın sesimi duymadığında merakla
yoldaşım sendin her yol ayrımında
hep bir adım yanımdaydın çıkmaz sokağımda
güller açtı yüzümde seni gördüğümde
gönüller birdi uzakta olsa kilometrelerce ötede
Bilmediğim şehir de
sen vardın her dönemeçte
öyle içten samimi gülerdin ne sinir kalırdı ne öfke
bin ömre şahit gamzelerindeki benekler geçmişe göçebe
çocukluğumdun yürümeye başladığımda
tanık oldun sırlarıma açtın gönül
pencereni gençliğimde.
saatler akıp geçerken koşardım geleceğe
cennet kokunu bıraktın ruhuma
dalgalı saçların esin veriyor rüzgara ihtişamın
dağılıyor odama
sol yanım acıyor anne seni düşündüğümde
sarılıyorsun belime sımsıkı
eskiden olduğu gibi teselli ediyorsun yine
