Bir hicap, bir yanýlsama, bir sitayiþ… demlediðin kadarsýn iþte belki’lerin kayýtsýzlýðýnda, mücbir sebeplerin de ilahýsýn þiir dilinde.

Serkeþ Tanrý’larýn cirit attýðý cehennem bozmasý sefaletin yansýmasýsýn hele ki zikreden yeþilinde gözlerinin, ela kayýtlý bir nazarsýn yine deþifre ettiðin engebelerde, sýrt üstü yatan imgelerden de alacaklý.

Bir delip geçen bir de hedefini þaþýrmýþ bir cümle kadarsýn hele ki kayýtsýzlýðýn þerh düþtüðü iklimsiz yüreklerde, esen batýl rüzgârsýn yine karýnca kararýnca yüklendiðini azýk bellediðin aslýnda çoðunun azýmsadýðý bir deli fýtratsýn, seviyesi olmayan bir sevdada, serili yüreðin sevecen týnýsýnda, ukala bir yörüngesin yine o ardýç kuþlarýndan yansýyan meziyetsiz ve þaibeli çýðlýklarýn öfkesine bir sitem konduran gök kubbesin.

Serzeniþin yükünde, aykýrýlýðýn iminde, tehditvari söylemlerde noksan ve üç noktalý bir yalnýzlýksýn, kýlý kýrk yaran destansý aþkýn da tek muhatabý yine Yörüklerin sevdasý bir ceylansýn nazarýnda doðanýn ve süklüm püklüm söðütlerde ifþa ettiðin deðil iddia ettiðinin de kanýtýdýr kanayan yaranda cüsseli bir acý, sevda dilinde namert bir ses tonu.

Öyle ki; özet geçtiðin romandan çaldýðýn kahramanlarýn þah damarýsýn aslýnda Tanrý’sýný inkâr eden münafýklarýn bile gün gelip dizildiði sýra sýra, o cehennem kapýsýnda aþkýn ilahý beyitlerde serildiðin gecenin de ecesisin sitemlerle kesiþen yolda baþýný dik tuttuðun kýblesin med-cezir etkisi yapan bir ilahiden esinlenen bir melodiyi baþ tacý yaptýðýn, bir köleyi efendi, bir yüreði de köz bellediðin. Ýndinde aþkýn debdebeli acýlarla son kozunu oynayan ölümün de ta kendisisin bir göl durgunluðundaki hayatý çalkalayan fýtratsýn gizemden yana, sevgiye binaen her satýr baþýnda çalýntý bir harfsin öykündüðün dillerde bir nota; sevdiðin seslerde bir rota ve kezzap döktüðün cehaletin ve iblisin de tek tanýðý iken gölgeler.

Sözcükler yarým ada, kaynakçasýnda hep hazan yüklendiðin mevsimsiz aþklardan çaldýðýný albenili bir yürekte nadasa býrakan þairin güncesindeki sýrlar kadarsýn, kadarým.

Nadasa almam gereken hangi duygu ise sezinlediðimden bile çok öte aslýnda ikbali bildiðim güzelliklerin de bir ara duraðýnda, gönülsüz olmadýðým kadar da gönlümde saklý tuttuðumu ifa ederken ve metazori olan aþklarýn solduðu bir tarhta hangi eksene müdahil olduðumu bilmemenin verdiði bir huzursuzluðu da göze aldým mý…

Demediðim kadar yüreksiz olsam keþke ve dediklerime mil çekerken, tüm çekincelerimi de uyutsam gecenin koynunda yüksündüðüm ýþýðý yok saydýðým kadar da yok sayýldýðým bilmem kaçýncý minval yine yüreðin tozunu attýðým kurmalý bir saat kadar dakik olamamamýn verdiði o tedirginlik.

Þimdilerin hulasa yangýnlarýnda, dün ökçeli hangi þiir ise þairinden ödünç almaya çekinip kendi þiirimi yazmaya aday her beyaz sayfayý açan bir gonca kadar içime çekerken ve dokunmadan yaþamayý kendime men etmiþken…

Püsküllü coðrafyalarýn kanayan yarasýnda, püsküren iç sesimin lavlarýnda ölü bebeklerimin de kanýný içmekten çekinmediðim. Yarý uykulu gözlerimde, feri sönen bir aþk mýsýn da aþksýzlýðýn içiminde ben tok sesini yüreðin saatlerce çaldýðým o kapý zilinde bile duyuyorum…

Hizaya geldiðim o hastane koðuþu ve acilden ötesi morga giden koridor. Her gidip geldiðimde o kapýyý görmezden gelsem de iç yakan çýðlýklardan aldým nasibimi. Öykündüðüm sadece kendi ölümümdü ne de olsa yüreðimin sahibi tek insaný teslim edemezdim o soðuk odalara. Geçimsiz varlýðýmla, þaibeli satýrlarýn uzaðýnda, acýnýn noksan olmadýðý o bekleme odasýnda, doktorun hastam ile ilgili söyleyeceði her cümlenin kaydýný tutan alt bilincime öykünen bir hayalettim ve anlamadýðýmý anlamýþçasýna kafa salladýðým belli ki görünmezin gücü ile dualara sarýldýðým kadar yalan bir bedendim bir ruhtan öte canlý cenaze gibi ortalarda salýnan…

Zaman tecelli ederken teselli bulduðum –miþ’li geçmiþ zamanlardan çaldýðým masal kahramanlarý fink atarken görünmeyen koridorlarýnda bilmem kaçýncý doðum günümde, devrilen mumlardan bile almýþken nasibimi, kör cehalet dediðimi de unutmuþtu Tanrý ne de olsa cahil hükümlerin, sefil kinayelerin dibinde sararan bir yapraktan bile kaygýlýydým.

Demem o ki; geçmiþin fendi hep geleceðin kaygýlarýný yenmeye adaydý lakin ne dünde kaldým ne de a’na dâhil oldum zira cürüm bellediðim kadar belleðimi yitirdiðimdi her günün manifestosu.

Bir zamir peþindeyim epeydir, kendimi mimlediðimin de resmigeçidini yapan þiir özürlü bir þair ertesi iddiamla nasýl oluyor da þiir yüklendiðimi unutamýyorsam ve gölgemden sýzan irin kadar yalan dolu dünyanýn en kahpe gölgesiyim de yine istifli acýlarýmý dünde terk edememenin verdiði maðlubiyetle bir açýlým daha kazanan kifayetsizliklerime verip veriþtirdiðim…

Mühürlenen kapýnýn yanýdýr ölümün adresi ne de olsa acýlarýn koðuþunda, unutulan çocuk ölülerinden baþka en fazla ýstýrabý kim verebilir ki?

Bir tohum daha çatlarken ve insanlýk susmanýn cüreti ile davetiye çýkarmýþken zulme belki de yaþanan soykýrým dâhil azabýn ve cehaletin de nüvesi yine genlerimizdeki o kaosun sebebiyetidir. Gönül koyduðumuzun da resmi hangi mevsim ise Eyvallah.