Suskunuz her geçen gün yalnızlığın kalabalığında,
Gözlerimiz değil yüreğimiz ağlıyor her gün
Prangalarla bağlı, dokunduğumuz/ dokunulan sol yanımız
Feleğin sillesini yedikçe yiyor yemyeşil, masmavi duygular
Yaşamının kıyısında defalarca alabora oluyor da yıkılmıyor
Bitip tükenmek bilmeyen amansız gecelerin karanlığın da
Kuytular da geçen her anımız belki de yoldaşımız oluyor..!!!
Ve gün geçtikçe
Sinemizin nefessiz kaldığı esir yüreklerin pençesinde,
Bir gün değil hergün ölüyoruz hicran yarasının acısıyla..!
Girdiğimiz yüreklerden, apansız çekip giderken geçmişte.
Yüreklerin neler çektiği, neler yaşadığı, nerelerden geçtiği..?
Biliyoruz ama , düşünmüyor, düşünmek istemiyoruz aslın da
Nasıl yaralar bırakıp, nasıl hasarlar bıraktığımızı...?
Egolarımız tavan yaparken, farkına bile varmayız hiçbir zaman
Yalancı baharları yaşadığımızı, güz yaprakları gibi solduğumuzu!!
Ve
Seven, inan, güvenen yüreklere, vurdukça zincirleri bir bir,
Sevmesini bilmiyen yüreğimizde en büyük cinayetler işlenirde,
Gene de uslanmaz, akıllanmaz, unutur kör olmuş kul nefsimiz!
Sonunda
Suçları, sığınacak liman aramak olan seven, inanan, yürekleri
Kendi cehennemiz de yaktığımız gibi aldığımız veballerle
Suçsuz ananın, bacının, evladın da yüreklerini o ateşte yakarız!
Çünkü
Sevmek/sevilmek, inanıp güvenmek duyguları
Gelip geçen beyhude ömrümüz de,
Ayaklar altında alınmayıp, baş tacı edilecek,
Onur, namus, şeref duygularının,
Vazgeçilmez mihenk taşı!
Gülümseten, gülümseyen yürekleri,
Boncuk boncuk ışıldayan gözleri,
Yok etmeyip, var eden yaşam zenginliği!
Karanlıklar günleri, aydınlığa çevirecek,
Yarınları hazırlayan en büyük güçdür, !
Unutulmasın ki
Sevgiden, inanctan, güvenden yoksun yürekler de
Çiçekler açmaz, her geçen gün susuz kalır..!!
Ve
Baharı görmeden, yaşayamadan adım adım
Ecelin pençesınde kıvranarak can verir..!!!
Öyleyse,
Sevmek, inanmak, güvenmek,
Egoya, nefse mahkum edilmesin ,
Edilmesin ki gönüller de, yaşasın, yaşatılsın!
Mucizevi Duygular Yaşadıkça da
Güvenle Bakalım/Bakılsın Yarınlarımıza..!!!
19.01.2018 Ankara P.ÇETİN