Sokaklarda oynayan en son nesil bizdik sanýrým. Þimdilerde artýk sokaklarda oynayan ne çocuk kaldý, ne de sokak oyunlarý... Hani o naylon toplarýn ikisini iç içe geçirip de tuðlalardan kale oluþturup çift kale maç yaptýðýmýz günler... Bir de susardýk o maçlarý yaptýktan sonra, bahçe sulayan Kazým Amcanýn hortumuna dayayýp aðzýmýzý lýkýr lýkýr su içerdik eve bile gitmeden...


Ah be saklambaç, bir de kukalý saklambaç vardý, ah be körebe, ah be uzun eþek, ah be yað satarým bal satarým... Ne çabuk unuttuk biz sizleri... Ne çabuk çektiniz gittiniz... Yaz geceleri komþularýn bahçe duvarlarýna oturur gece yarýlarýna kadar sohbet ederdik... Kulaktan kulaða oynardýk bazen. Arkadaþlarýmýzý çekiþtirirdik... Gizli gizli sigara içerdik, sonrada kokmasýn aðzýmýz diye naneli sakýz arardýk saðda solda...


Evlerimizde bile çocuklarýmýz ile eþimiz ile sohbet etmez, edemez olduk. Aile içi iletiþim de televizyonlarýn, dizilerin, bilgisayarlarýn kurbaný oldu... Herkesin kendi dizisi kendi televizyon programý var, her evde de iki üç büyüklü küçüklü televizyon olunca, ancak mutfaða su içmeye gittiðimizde ya da tuvalet için ayaða kalktýðýmýz da koridorlarda karþýlaþýrsak konuþtuðumuz hepsi iki kelime ''Ne haber oðlum/kýzým nasýl gidiyor?'' Haliyle cevap da çok kýsa ''Ne olsun iyilik.'' Çok üþenmezler ise iyilik kelimesinin peþine bir de saðlýðý takýp ''Ýyilik saðlýk da diyorlar.''


Çocuklarýmýz çoðu zaman hesap soramýyoruz. Hemen alýnýyorlar küsüyorlar... El bebek gül bebek büyüyorlar. Çoðusu refah içinde, sobalý ev bile görmediler, sýkýntýsýný çekmediler ana babalarý gibi o sýkýntýlý yýllarýn... Her istekleri yerine geliyor. Onun içinde yokluk bilmiyorlar, sabýr nedir hiç uðramýyor yanlarýna...


Mafyavari televizyon dizileri çocuklarýmýza ve bizlere hiç bir þey vermediði gibi, toplumda suç oranlarýnýn artmasýna da, üzülerek söylüyorum katký yapýyor... Bol bol topluma psikopat ve sosyopat yetiþiyor bu diziler sayesinde... Hiç kimse masal anlatmasýn bana, yok efendim bu diziler yurdun gerçeklerini anlatýyormuþ da, yok efendim ders çýkarmalý imiþiz de bu dizilerden... Sadece dizi oyuncularý cukkayý götürüyor, reklamcýlar ile birlikte tabi ki... Senin ve çocuklarýnýn psikolojisini bozuyormuþ, onlar için hiç bir önemi yok...


Eskiden hanýmlarýn pastalý börekli, paralý günleri vardý... Sanýrým þimdilerde de devam ediyor bu günler biraz azalarak da olsa... Konuþurlar da konuþurlar hanýmlar. Þimdilerde de cep telefonlarýný ellerine alýp mesajlaþmaktan fýrsat bulurlarsa arada sohbet edip pasta börekleri de hominigýrtlak götürüyorlar... Bir kere toplum asosyal oldu mu, sonrasýnda o baþta ki a'yý atýp da tekrar sosyal olmaya çalýþmak çok zor diyeyim yani...