Zaman öfkeli bir yargýç olabilir ve parmaklarý arasýndaki asasý kalemidir.

Yazar da yazarýz ve sevip yaralandýkça akýþýna býrakýp hayatý sevgiye çullanýrýz sakilce.

Geceyi ihbar eden en tehlikeli yaratýktýr insan bazense kendi gölgesinden korkan ve þaibeli geçmiþinin uzantýsýnda an’a odaklanýp yarýna hikâyeler biçeriz doðmamýþ güne biçilen en cafcaflý donla çýkarýz tepeye belki de inmemek adýna lakin ilk adýmda düþülesi ne de olsa korkusuzluktur ismimizden önce gelen ilk sýfat.

Þiirler devþiren kâhinden alýrýz hýrsýmýzý ve günü sokarýz torbaya, geceye methiyeler dizeriz: gün yirmi dört saattir, gece ise sonsuz. Bir utkuyu da bir ufku da yaralayan sadece umutsuzluktur.

Çay demleyip çaydan geçmekten korkarýz bazen ama kendimizden asla geçmeyiz: geçsek bile iri imgeler yontarýz þiirden hem de nasiplendiðimizi niyetimizle ölçer biçer, yeknesak bir sunumla darp ederiz aþký da benliði de.

Süt liman olmasý gereken ömrü susturmak kadar da yalýndýr aþkýn ve umudun dansý. Hoþ bir reverans ile tutarýz elini aþkýn, pervane olduðumuz deðil de pervasýz olduðumuzdur asýl gerçek. Gerçekler bazen buz keser bazense biz buz keseriz, kaputunda yoksunluk olan bir arabanýn arka koltuðunda ise hüzün ve özlem saklýdýr.

Yürek iþçiliðidir sevda masallarý zaten þaibelidir ömrü aþkýn hele ki aþka tutkun yürekten ne elem ne de piþmanlýk salýnýr sadece zaman ve mekândan baðýmsýz sarkaçtýr salýnan yine yüreðin ibresi de makberi de aþk ve hasret olan.

Gölden durgundur insan hele ki sessizlik iken içinde boðulasý ama insanýn içinde ne saz diner ne söz. Tek atýþta hedefi tutturan kuru sýký bir tebessüm müdür yoksa açýk yaranýn merhemi yine kutsayan Tanrý mýdýr aþký da özlemi de sindiren yürekte her daim gücüne vakýf ve sadýk?

Kanýtlarý sonsuzdur ölümsüzlüðün ve hýrpani benlik kanýt sunar anbean: önce sevgiden söz açýlýr sonra bir þiire sap olur þair aslýnda hikâyesinde hep yarýmýn ve yarýnlarýn tadý vardýr. Yarým yürek, yarým sine, yarýndan kopuk olsa bile ant içmiþtir hayallerini saklý tutmaya ve tutuklu olduðu kadar tutkundur belki de en deli fýtrattýr yine aþkýn çeperinde bir nidadan bir de sessizlikten gayrisi Allah kerim, diyen tek canlý ve en cengâver sunum ile yolu Ýlahi Aþka yönelmiþ.

Kayalara vurdukça gölgesi dalgalarýn hatta makberine sýzmýþ ölü tenlerin içten içe sitem ettiði bir kanatsa edindiðimize biat ve aslýðýmýzý inkâr ettiðimiz… inatçý bir mahkum da olabiliriz belki de yansýz bir fani ama iþi gücü yakýnmak olan dertlerin ayyuka çýktýðý kadar yürek ehli bir derviþten yana almýþken payýný için için ve derlediði nice söylemde bir sitayiþ deðil de kanýksanasý bir kaderciliði muhafaza eden.

Ölü çocuklarýn insaný ölümden daha da soðuttuðu ya da ölümüne direnmek nedir, bilfiil uygulayýp dünyayý kurtarmak adýna kozamýzdan ve yüreðimizden soðuduðumuz biz acýmasýz insan ýrkýnýn, bedellerini güncellemek adýna yine kendimizi sorgulamakla iþe baþlamamýz gerekliliðini gözümüze gözümüze sokan.

mavi taþýyalým her tonunda göklerin

toz bulut ikramýna yad edelim eskileri

zambaklarý kurutalým ansýzýn.

serkeþ týnýsýnda utkun ve ufkun

balyalarca hüzün demleyelim

yine þiirin sihrine vakýf

hüznün de yeknesak aksanýnda

bir gölden çaldýðýmýz huzuru

bir de unuttuðumuz uykuyu

kundaklayalým:

hem de yürek yürek atan nabzýný evrenin

boþlukla boyayalým

ve boy boy neþe serpelim

irili ufaklý gölgelerden kaçýndýðýmýzý

ve kaçýrdýðýmýzý unutup

kendimizi de yok sayalým:

aþký hibe ettiðimiz þiirde

ve gölgesinde aþkýn uzanalým

yeter ki;

kör gözlerini yok sayalým nefretin

ve istila edilesi yürekleri

zevkle þenlendirelim

ufkun hücumunda

balyalarca aksýn umut tohumlarý

baþ versin yüreðin baþaklarý

þafaða yakýn uyuyalým

ve uyanalým acele ile

ne de olsa çok iþimiz var yapacak

yeter ki çocuklar ölmesin.