HATIRA DEFTERÝNDEN  BÝR YAPRAK

 Ahmet AYAZ

Gaziantep Ekspres Gazetesi 30 Ocak 2018

………………………………………………..

       Bugün size biraz havadan sudan, biraz da, ilkokul yýllarýmýn kenarýndan kýyýsýndan bir kesit sunacaðým. Ýnþallah baþýnýzý aðrýtýp, canýnýzý sýkmam kanaatindeyim. Okumak, yazmak bende bir yaþam biçimidir. Doðuþumda, yaradýlýþýmda olduðu kanaatindeyim. Çocukluk  arkadaþým ve manevi kardeþim Mehmet Þevket Ýspir diyor ki, “Çalýþtýn, çabaladýn, bir yerlere geldin, Þimdi takdire þayansýn” diyor. Takdire þayansýn sözünü Burhan Özdemir arkadaþýmdan da duymuþtum. Sað olsunlar.  Rahmetli kardeþim Abuzer Ayaz da, derdi ki; “Çabalarsýn, çarýðý yýrtarsýn. Kabiliyet yoksa, içinizde bir þeyler yoksa” derdi. Ben çalýþýp çabalayanlarý da gördüm. Edebi deðeri ve sanatsal deðeri olmayan matbaa baskýlarýný, anlayana veya anlamayana bayram þekeri gibi daðýtanlarý da gördüm. Acaba bu matbaa baskýsýný açýp da içine kim bakar diye düþünmeden. Ben Rahmetli Kardeþim Abuzer Ayaz’ýn dediðine katýlýyorum. Çünkü ben bir yerlere varmak için, çalýþýp çabalamadým. Bir yerlere varmak da, aklýmýn ucundan bile geçmedi. Sadece duygularýmý düþüncelerimi kaleme almak ile yetindim. Hayatta karþýlaþtýðým olumlu, olumsuz olaylar kalemime malzeme  oldu. Askeri okulu gözden kaybettiðimi hiç unutamam. Bu gibi olumsuzluklarýn üzerine kendime hep teselli aradým.  Ýþte bu teselliyi  okumakta, yazmakta buldum.

       Düþünebiliyor musunuz? Ben 1. Sýnýfta iken, öðretmenimiz Mustafa Güneþ Bey’in 5. sýnýflara verdiði kompozisyon ödevini yapýyordum.  Taaa o zaman Mustafa Güneþ Bey, benim için “Geleceðin þairi ve yazarýdýr”  demiþti. Tabii ki ben  öðretmenimin ne demek  istediðini  anlamadýðým için,  Mehmet Kont aðabeyime sormuþtum. O, öðretmenimizin ne demek istediðini  “Büyürsen anlarsýn” Demiþti.

       Yakacýk Köyünde bir eski köy evinde ilkokula  baþlamýþtým. Daha okulun yapýmý tamam olmadýðýndan. Bir ay sonra bir Mehmet  Polat isimli arkadaþýmýz okula kaydýný yaptýrýp geldi. Kontlarýn yeðeni imiþ. Babasý da, baba tarafýndan akrabam oluyormuþ. Nereden, nasýl bir akrabam olduðunu da bilemiyorum. Ben nasýl yýldýrým hýzý ile ders çalýþýyorsam, Polat da peþimden yýldýrým  hýzý  ile gelirken, babasý þehre göçtü. Ben O zamanlar  öðretmenimden 2. sýnýflarýn ödevini istiyordum. Öðretmenim gülerek zaten 2. sýnýfa geçeceksin, Ahmet biraz sabýrlý ol diyordu. Fakat, gözlerimin bozuk olduðundan hiçbir zaman okulda karatahtayý göremedim. Tahtaya körler gibi  baktým. Yüce Allah’a sitem ederdim. Zaman zaman Allaha sitemim, þiirlerime de yansýmaktadýr. Þunun da farkýndayým ki. Allah beni insan olarak yaratmýþ. Ýnsan kýlýklý, insan artýðý olarak yaratmamýþ. Tamý tamýna insan olarak yaratmýþ. Bu bakýmdan da Allaha þükürler olsun diyorum.

        Þiirdeki, edebiyatta ki yerimden söz etmeyeceðim. Çünkü övünmeyi sevmem. Bilenler zaten biliyorlar. Gazi Þehrin bir evladý olarak, Gazi  Þehrime minnettarým. Her yerde ve her zaman bu þehrin kýymet bilenleri ile  karþýlaþtým. Saygýdeðer okurlarým; Biraz ilkokula baþladýðým yýllara deyindim. Edebiyatýn kýyýsýndan kenarýndan geçtim. Yukarýda da dediðim gibi.Aklýma þimdi geldi. Bunu da söylemeden geçemeyeceðim. Rahmetli aþýk Veyseli Cumhurbaþkanýmýz Cevdet Sunay ziyaret ettiðinde Veysel Baba, cumhurbaþkanýmýza þunu söyledi. “ Balý kaþýkla yemiþler, bana da tabaktaki bulaþýk kalmýþ. Ancak parmaðýmý çalýp bulaþýðýný yaladým” Dedi. Fakat günümüzde tabaðýn bulaþýðýný bile yalamadan, kaþýkla bal yediklerini sanan ahmaklar var. Bunlar tükenmez, bitmez. Yunus “Ýlim kendini bilmektir. Sen kendini bilmezsen, nice okumaktýr” Demiþ. Allaha þükürler olsun. Ben kendimi biliyorum. Kendini bilmeyenlere de sözüm yoktur.

       Saygý deðer okurlarým; Bugünlük de bu kadar. Gelecek sohbet yazýmda buluþmak dileði ile hoþca  ve dostça kalýnýz. En güzel ve mutluluk dolu günler,  hep ve hepimizin olsun diyorum.