"h i ç l i k "





Aklım hiçliğin ortasında
Elbruz kadar kederli yüzüm
Ki çatlarken içimdeki çorak toprak 
Kaç hıçkırık doğacak kim bilir
Kim bilir içimin döküntülerinde yeşeren seni
Sen ki çile yumağımda ilmek ilmek dokuduğum ay/nım




Gülüşümün firar ettiği o günden beri
Hasbihal eder olmuşum kendimle
Dara düşmüşüm 
Düşlerime yarenlik eden gözlerini
Nakış nakış işlemişim yüreğime
Gün/eşimi ateşe vermişim
Har olup yanmışım anka gibi




kanıyor dili pas tutmuş geceler
Seyduna oluyorum kimi zaman
Kimi zaman Şahrut
Ufku gelin ediyorum sorgusuz 
ki bilirsin sonu hüzünle biten hikâyeleri sevmem
Ayrı düşmesin diye sevda kuşları 
Birleşsin istiyorum yer ve gök




Baharı yontup gözlerine işlediğim o gün
İklim sonum olmuş 
İliklerim çekilirken 
Kıyılarımda deniz 
Kuytularında sen 
Kayboluşlara olta atıp duruyorum




Cennetinde Alamut olmak varken 
Gayyalardaki çığlık oluyorum apansız




Kurudu köklerim 
Irmağına mihman iken
ve darken bendime ruhum
Zülâl bakışlım 
Eksilmişim amansız 
Yekte eskimişim
Erimişim mum misali



Şimdi susuyorsam
ve bekliyorsam 
Mevlânâ’nın Şems’i bekleyişi gibi
Dönersin diye yakmışsam güneşi 
Kuşların dönüş yollarını gözlüyorsam 
Bil ki özlüyorum
B e k l i y o r u m 
Dört mevsim şimdilerde zebani
Ama inan sevgilim 
Umut hâlâ mavi 
M a s m a v i … . 

( Hiçlik başlıklı yazı Nitera tarafından 29.01.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.