Bir gün bir fırtınanın, tam ortasında kaldın;
Ağlayıp duruyorken, göründü orda adın...

Umutsuz bir gündü o, hayatları bitiren;
Ama Allah'ın vardı, sana sevgi getiren...

İşte böyleydi hayat, acısı tatlısıyla;
Bundan sonra geçecek, dedi ömrün huşuyla...

Daha çok badireler, atlatıp duracaksın;
Sabredersen ki eğer, gerçeği bulacaksın...

Hayatının gerisi, geçmesin nazlı nazlı;
Allah'ına dua et, ömrün daha da hazlı...

Rabbım sevdiği kula, bil ki çok dert veriyor;
Dayanacak güç varsa, mutluluğa eriyor...

O acı dolu günler, sevgisiz olan dünler;
Gelirse tekrar geri, melekler söndürürler...

Meleklerden kastım da, yavrularımla karım;
Onlar olmasaydılar, kalırdı hayat yarım...

Fırtına bu ne zaman, gelecek belli olmaz;
Bundan sonra şansı yok, Ahmet'in hayatı yaz...

Rabbım şükürler olsun, alıp verdiklerine;
Kendine geldin ki sen, vardın dileklerine....

( Bir Gün Bir Fırtınanın Tam Ortasında Kaldın başlıklı yazı AhmetZeytinci tarafından 4.02.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.