HER  ÞEY  AÝLEDE  BAÞLAR

Ahmet  AYAZ

Gaziantep Ekspres Gazetesi 06.02.2018

…………………………………………….

       Bugün bilgisayarýmý önüme alýp da, ne yazayým, ne anlatayým derken, aklýma yine çocuklukta yaþadýðým bir olay geldi. Bunu sizler ile paylaþmak istedim. Þimdi diyorum ki, her þey ailede baþlar ve ailede de biter. Bir insanýn aileden aldýðý eðitim, aileden aldýðý terbiye, intizam, düzen çok önemlidir. Din, namus, vatan ve millete baðlýlýk da, aileden gelir.  Þimdi burada çocukluk yýllarýmdan bir anýmý  sizlerle paylaþmak istedim. Gelecek kuþaðýn gençlerine bir mesaj olarak burada anlatmaya çalýþacaðým.

        1952 yýlýnda olsa gerek. Çünkü ben ilk okula 1953 yýlýnda baþladým. O zaman ilkokula gitmiyordum. Muhtar çakmaklarý denilen bir  çakmak vardý. Benzin ile taþ ile çalýþýrdý. O zamanlarda bu  çakmaklar þehirde 2,5  TL. köyümüze Suriye’den gelir ve . 2. TL ye de satýlýrdý. Ama bu 2 TL ye satýlan çakmak herkeste bulunmazdý. Belirgin insanlarda bulunurdu. O zamanlar 2 TL de basit bir para deðildi. Para birimi olarak piyasada demir ve  delikli 1 Kuruþluklar  vardý, 2,5 kuruþluklar vardý. Sözü biraz fazla uzattým, þimdi asýl konuya  gelelim.

       Köyümüzde Ayvaz Mamet adýnda bir komþumuz vardý. Bu çakmaktan bir tane çakmaðý, tütün kutusunun üzerine býrakmýþ abdest alýyordu. Ben bu çakmaðý alýp cebime koydum. Daha sonra rahmetli anneme, “Ben bir tane çakmak buldum” diyerek yaklaþtým. Büyük bir heyecan ve sevinç ile. Annem beri gel diye elleri ile bana  iþaret etti. Ben  anneme yaklaþýp da, çakmaðý uzattýðým da, annem elimin içindeki  çakmak ile birlikte elimi sýkýca ve kýracakmýþ gibi acýtarak tuttuktan sonra, bana iki tokat vurdu. Sonra sordu. Ama elimi býrakmýyor. “Bu çakmak Ayvaz Mamedin tütün kutusunun üzerinde duruyordu. Ben az önce  oradan  geçerken gördüm. Eþek oðlu  eþek.” Deyip de,  suratýma bir tokat daha patlattýktan sonra “Akþam baban ile hesaplaþýrsýnýz. Haydi bakalým  bu çakmaðý aldýðýn yere indir” Dedi. Ben çakmaðý kimse görmeden gittim ve tütün kutusunun üzerine býraktým. Ama akþamý düþünüyorum. Rahmetli babam ile nasýl hesaplaþacaðýz diye.

       Akþam oldu, ben korkaraktan yemek sofrasýna oturdum.  Ama, ne annemin yüzüne bakabiliyorum, ne de babamýn. Yemeðimi yedim, yemek sofrasýndan kalktým. Bana bir þey diyen olmadý. Annem, bu olayý babama anlattý mý? Anlatmadý mý? Hala bilmiyorum. Fakat biz,  birisi kýz olmak üzere 6 kardeþiz. En büyükleri de benim. Ben bütün kardeþlerime bu olayý anlattým ve hýrsýzlýðýn çok kötü bir þey olduðundan söz  ettim.

       Saygýdeðer okurlarým. O zaman rahmetli annem bana bir aferin çekseydi, bir de yüzüme gülücük atsaydý, durum nasýl olurdu?. Ben bütün kardeþlerime annemin bana aferin çektiðini  ve gülücükler atýp sevindiðini anlatýp, bütün kardeþlerimi hýrsýzlýða özendirmez miydim. Ýþte bu sebeptendir ki, Ben, her þey ailede baþlar ve ailede biter diyorum. Týpký Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün dediði gibi. Gazi Mustafa kemal Atatürk,  “Saðlam kafa , saðlam vücutta bulunur”.Diyor.  Baþ saðlam olursa, ayak saðlam yerlerde gezer.  Saðlam ve saðlýklý iþler yapar.  Kötü iþlerden  uzak durur.

        Bu günlük de bu kadar; Beni unutmayýn, gelecek sohbet köþemde sizler ile yeniden buluþalým. En güzel ve mutluluk dolu günler hep ve hepimizin olsun diyorum. Hoþça ve dostça kalýnýz.