Kara tren kalktı haydarpaşa garından gözyaşlarımı düşlerime bırakıp baykuşları uyuttum, gecenin kucağında.
Her tren istasyonu bir ayrılık rüzgarıdır, hafiften esen artık ne yapsam boş, gidenler gitti ne hazindir, sıla kokulu ayrılıklar.
Sen yoksun, trenlerin kalktığı yerde biliyorum bir yerlerde ağlıyorsun sessizce dilindeki kesikten, bir şiir çırpınıyor yanık hatıralardan günahım, vebalim kadınımdın kimi zaman ahh... ne kadar da zormuş bu ayrılıklar.
Bir martı kanat açmış İstanbul'a doğru uçup gider bilinmez tepelere şairim! paslı kapıların zindanlarında korkarak bakarım tren istasyonlarına yeniliyorum kardeşlerim içimdeki daralan zamana elimde değil.
( Kara Tren başlıklı yazı Öz tarafından 8.02.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
