Adý olmayan bir ülke,

Künyesinde þiir yazan bir devlet

Aslýnda yorgunluk da baþ þehri

Ömürlük gölgelerin ruhuna

Rahmet okunasý

Bulutlarýn dokunduðu tepelerde

Açmayý bekleyen üç beþ çiçek.

Þimdi diri bir cümle diliyor Tanrý:

Dirilmeyi men ettiði cümleten

Onca dokunuþ,

Güne meyleden gecenin seyirlik ömrü

Belki de kýblesi zamanýn,

Adý ölüm ise

Yine fermaný kayýp bir hükümdar

Çalarken zaman

Acýlarý name name

Çaldýrýrken umutlarý.

Seyirlik künye:

Ýþte þiir adýnda ve

Ýþte þer bildiðinde bile hayýr arayan

Dokunup dokunup

Yok olmasýndan ziyade

Varlýðýn kisvesi

Varlar da yoklar da var madem

Bu ülkede

Hadi, bölelim kýta kýta þiiri

Habis bir ur gibi,

Kýnýndan çýkan imgeleri de öldürelim.

Þair dilinde olsa da bir eziyet;

Þiirden çýkan manayý delelim

Tam da ortasýndan.

Külliyen yalan/mýþ þiir ve kadýn;

Külliyen izammýþ þair ve aþk

Derli toplu ölümler

Himayesinde madem kalemin;

Tanrýsý da þeytaný da þiirin

Yine makberinde bekleyen cahil zümre

Sözüm ona þiirin her dizesine

Sirayet eden her cahil imgeyi

Þair çekerken cýmbýzýyla

Büyük bir itinayla.

Böldüðü heceleri de yutarken

Böcek misali büzülen

Yürekte gocunan aþký da

Dökerken þerbet niyetine

Þiirin tam da üstüne.

Þehir de þiir de yalan;

Kalem de vebal de dünden razý;

Geride kalan hoþ bir tahayyül,

Penceresinde þiirin

Münafýk bir leke adeta

Gecenin karasýna bandýkça ömrü

Günü bile uyutan imge imge.