Sessizce izliyorum hayatı nefeslerimin kesilmesini talep ederken yaratandan 
İnsancıkları görüyorum dünyada ve izleyesimi uzatmak istiyorum, bir müsabaka sonucunda ki heyacan artırıcı dakikalarla.
Ve dur diyorum keşküllerimiz duayla dolmadı yaratandan
...

Yaşanacak yanı var diyorum  ve 
İnsanları bir tuluma sığdırıyorum aslında tüm insanlığı sığdırmak istiyorum gittikçe şerrefsizleşen insanlardan
Ve gittikçe sapıklaşan insanlardan sakındırmak  için minik bedenleri 

...
Nefes alabiliyormuşum gitmek istemediğim yerlere ayaklarımın zoruyla gidişim 
Kalp atışlarımından  daha önemli olmamalıydı diyorum 
Hele zamansızca zamanı kendime düşman edişim,  zamana özür dilememin saçma olduğunu fark etmeliydim. 
Neyi nasıl düzeltmem gerekliliğiyle muşevveşliğim
 akışına bırakıp nasıl okuması gerekli olduğunu bilmeliydim platonik aşklarımı.

Aslında herşeyi gömmeliydik nede olsa gök gibi göğsümüz var , 
herşeyin cenaze namazını kılmamalıydık 
gömülmeyenleri zorlamamalıydık azap vereceğini bile bile sessizliğin 
..

( Ne Oldu Böyle... başlıklı yazı Hanyes tarafından 20.02.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.