DEDE BEÞ GÜNÜN GEÇTÝ !

         Nasýl ki bir roman, bir öykü yada bir þiir “giriþ, geliþme, sonuç” seyriyle hitam buluyorsa týpký insan “ömrü de  çocukluk, gençlik, yaþlýlýk “ evreleriyle neticelenir.

         Her dönemin kendisine has acý-tatlý yaþamý, hatýra ve mücadeleleri vardýr. Çocuklukta insaný büyüten, beleyen, koruyan ve kollayan bulunurken gençlik; “dirilik, kuvvet” demektir. Hani eskiler derler ya “ ne gelirse gençlikte gelsin”. Gel gör ki yaþlýlýk öyle mi. Gözler de fer, kollar da ve bacaklar da derman ne arar. Baston, gözlük, kulaklýk onun deðiþmez arkadaþýdýr. Var mý yaþlanmadan ömür tamamlayan  ?

        Öykülerime konu olan olaylar aslýn da gerçek olup bazen  sadece isim ve adres deðiþikliðine uðrar. Yazdýðým öyküde ki olaylardan etkilenip dile getirdiðim “ Bulur yaþlýlar “ adlý þiirimin dört kýtasýyla konuya giriyorum.

  Gelince yaþlýlýk baþa                                            Neye yarar daðlar aþman

  Kalmayýn evlat eline                                            Çocuklarýn sanma düþman

  Alemin gülmesi boþa                                           Olmasýnlar sakýn piþman

  Düþmeyin elin diline                                             Kýyma saçlarýn teline

  Sýraya koyup bakarlar                                         Takvimdeki yaprak naçar

   Issýz odaya týkarlar                                              Sayýlý günlerin geçer

   Arada canýn sýkarlar                                           Sýrada ki evden kaçar

   Huysuzluk etme geline                                      Konmayýn evlat dalýna

        Osman ince uzun boylu, hafif sarýþýn, gö gözlü yakýþýklý bir delikanlýydý. Gözlerinin renginin gö

olmasýndan dolayý adý gö Osman’a çýkmýþtý. Osman; ahýrlarý  inek, dana, kapýlarýnda sürülerce koyun, keçi,  sayýsý belli olmayan atlar, eþekler, dönümünü bilmedikleri tarla, bað ve bahçeleri olan bir aðanýn oðluydu.  Kardeþi yallý Omar’ la sabahtan akþama deyim yerindeyse “ bir eþþek  gibi “ çalýþýrlar, yaþlý babalarýna iþ düþürmezlerdi.

        Babalarý týfýl Memmet gün görmüþ biriydi. O da bir aða oðluydu. Zamanýn da kardeþleriyle o savaþtan bu savaþa koþmuþlar, diðerleri þehit olurken kendisi birkaç sýyýrýkla sað salim köyüne dönmüþtü. Baþka kardeþi olmadýðýndan tüm taþýnýr ve taþýnmazlarýn varisi olmuþtu. Evlendiði ilk eþinden aradan onca yýl geçmesine raðmen çocuklarý olmazken sonradan evlendiði gara Fadime’den iki oðlan  bir de kýzý  olmuþtu.

         Týfýl Memmet oðullarýnýn iþin ucundan tuttuklarý yaþa geldiðin de haliyle yaþlanmýþ, babadan kalma odaya kendini atmýþ,  sabahtan akþama kadar gelen –giden misafirleriyle gününü gün ederken 

bataryalý radyosundan da  ajans dinlemeyi ihmal etmezdi.

         Gö Osman’la kardeþi yallý Omar bunca iþin altýndan kalkamadýklarý için kapýlarýnda çiftçi, ýrgat, amele, çoban hiç eksik olmazdý. Onlarýn bir dakikasýný boþ geçirmeye razý olmayan yallý Omar arada sýrada “ yediðinizin, içtiðinizin hakkýný verin haa “ diyerek ihtarda bulunurdu. Askere gitmeden Osman, askerden gelince de Omar evlenip çoluk-çocuða karýþtýlar.

          Babalarý týfýl Memmed ‘in ölümünden sonra eski düzen bir müddet daha devam etse de araya nifak tohumu saçanlarýn yüzünden ara-sýra kardeþler arasýn da geçimsizlikler baþlamýþtý. Gö Osman oldukça efendi, gayet hoþ görülü  birisiydi. El aklýyla hareket etmez, bir konu üzerinde uzun-uzun düþünür öyle kara verirdi. O yýllar da Almanya ‘  ya iþçi akýmý baþlamýþtý. Sýrf ortam gerilmesin diyerek paraya, pula ihtiyacý olmadýðý halde “ seni sana, seni Allah ‘a “ diyerek iþleri kardeþi Osman’a teslim edip Almanya’nýn yolunu tuttu.

         Yýllar ne çabuk geçmiþti. Dört oðlu olmuþ, en büyükleri ilk okulu köyünde bitirmiþti bile. Osman izine geldiði yýlýn birinde orta okulu okumasý için oðlunu þehirde bir akrabasýna emanet edip Almanya’nýn yolunu tuttu.

       Osman’ýn Almanya’da aradan geçen yýllar içerisinde az da olsa kültürü artmýþtý. Orasý köydeki görüþ ve yaþamla çok farklýydý. Diðer çocuklarýnýn da okumasý gerektiðini, çiftçiðin zamanla karýn doyurmayacaðýný anlamaya baþlamýþtý. Zaten hanýmýndan da gel-gel mektuplarý alýyordu.

        Almanya’dan kesin dönüþ yapanlar rahatlýðýn þehirde olduðunu anladýklarý zaman  köyden þehre göç akýmýna baþlamýþlardý. Osman durur mu, o da bu kervana köydeki baba mirasý hisse paylarý ne varsa kardeþi Omar’a ucuz-pahalý demeden gözünün yaþýna bakmayýp satarak dahil oldu.

       Hanýmý ev iþleriyle uðraþýrken çocuklarý da  okuluna gidiyor, Osman’da saðda-solda vakit geçirmeye çalýþýyordu. Þehirde boþ durmak, kahve köþeleri beklemek,park ve cami diplerinde vakit geçirmek kendisine bayaðý zor geliyordu.Bu böyle olmayacaktý.Günün birinde çarþýda öylesine gezerken ”devren satýlýk bakkaliye “ yazan bir dükkan gözüne iliþti.Anlamasam da ilerde öðrenirim düþüncesiyle dükkanýn hem mülkiyetini hem de içindeki malzemelerini bir dönem bakkaliye çalýþtýran bir arkadaþýnýn akýl hocalýðý ile satýn aldý.Arkadaþý da boþ geziyordu.Bir ay ona iþleri öðrenmesinde yardýmcý oldu.

      Osman iþi bayaðý kavramýþtý akþam evine dönerken,neþeleniyor ,yediði yemeðin tadý bir baþka oluyordu.Oðullarýndan yana bir gaylesi yoktu.Hamdolsun hepsi zamanla devletin yakasýna yapýþmýþlar iþ-güç sahibi olmuþlardý.Sýrasý geleni tek-tek  evermiþ,onlarý  yurt-yuva sahibi yapmanýn mutluluðuna erdiðinde gözde gözlük,elde baston,kulakta kulaklýðýn sahibi olduðunun farkýna bile varmamýþtý.Akþamlarý hanýmýyla beraber oðullarýndan her hangi birinin evine oturmaya gidiyor,ya da onlar oturmaya geliyorlarken yýllarýn su gibi akýp gittiðinin farkýnda olmuyorlardý.

       Hanýmý Garel çok hasta idi , bazen nefes almada zorluk çekse de þehirde muayene olduðu doktorlar bunu yaþlýlýðýna buluyorlardý.Ankara’da muayene için gittikleri doktor ciðerden aldýðý parçanýn patolojiden gelen tahlil neticesini bir hafta sonra gittiklerinde gerçeði onlara söylemede bir mahsur görmedi.

      Üç ay sonra Gö Osman’ýn  dünyasý baþýna yýkýlmýþtý. Oðullarý annelerini defnettikten sonra bir araya gelerek babalarýna sýrayla bakmanýn kararýný aldýlar.Azýna çoðuna bakmadan dükkaný birisine devrederlerken evi boþaltýp eþyalarý eskiciye,orasýný da kiraya verdiler.

      Gö Osman yine yýllar önceki gibi elde üç el tespih, kafada bir fötr sabahtan akþama “ora senin ,bura benim” geziyor akþama doðru da  yanýnda kaldýðý” oðlunun  evine gelme saatine” göre hareket edip evin yolunu tutuyordu.

      Hangi oðlunun  evinde kaldýysa ilk önceleri kendisine çok iyi davranýlýyordu. Arada- sýrada nem, kümler olsa da “yaþlýya bakmak sevap “ duygusu aðýr bastýðýndan ses – seda kesiliyordu.Tabi ki  baba gelince evdeki dengeler deðiþmiþ,her þey ona göre ayarlanmýþtý.Arada sýrada bir araya gelen gelinler aldýklarý-huzur evi kararýný “kocalarýna diyecek olsalar da konu-komþu dedikodusundan yýlýyorlardý.

      Git-geller Osman’ý canýndan bezdirmiþ, hasretle beklediði topraða ve onda yatan biricik eþi Garel’e bir türlü ulaþýp kavuþamýyor, ara-sýra kendi kendine “isteðini niye yapmýyon Gareeell” diye söyleniyordu. Kaldýðý evde bazen oðlu ve gelini arasýnda çýkan tartýþmalar ister istemez kulaðýna geldikçe bundan üzüntü duyuyor ama elinden bir þey gelmiyordu. Huzur evine gitmeyi de aklýndan çýkarmýyor deðildi,ama gel-gör ki aþiret oluþu, oðullarýna ilerde kakýnç olur korkusu bunun önüne geçiyordu.

      Bir ayý geçkindir oðlu Bayram’ýn evinde kalýyor kalmasýna da sýrasý gelen Bilal onu  götürmek için bir türlü evin kapýsýný çalmýyor, hanýmý Sariye’nin baskýsýna dayanamayan Bayram ”hadi baba Bilal’in sýrasý geldi,seni oraya götüreyim” demeye babasýndan utanýyordu.

      Sariye yeteri kadar eþ-dost ziyaretine, çarþý-pazar alýþveriþine, hele sýranýn kendisine hemen gelmesini istediði paralý günlere gidememenin ezikliði içinde adeta týrnaklarýný yiyordu.Bu duruma fazla katlanamazdý.Kocasýnýn evden erken çýktýðý günün birinde oðlu Altan’ý yanýna çaðýrýp ”benim sana  dediðimi deden bilmesin,baban duymasýn git kendisine þunlarý,þunlarý söyle “diyerek sýký-sýký tembihledikten sonra olanlarý gizlendiði yerden izlemeye baþladýðýnda bir savaþ kazanmýþ kumandan forsundaydý.

      Altan ne bilir yaþlýlýðý,tespihi,bastonu,kulaklýðý,dedesi Gö Osman’ýn yýllarca daðda,taþta,Almanya’da yerine göre aç,susuz çalýþtýðýný,”evlatlarým ele muhtaç olmasýn” diye bir ömür bitirdiðini,hanýmý ölünce malý bölmesin diye evlenmediðini……

      Annesi Sariye hanýmdan dersini iyi alan Altan matematik dersinde baþarýlý olan bir öðrenci edasýyla “DEDE,DEDE BÝZDE BEÞ GÜNÜN FAZLADAN GEÇTÝ…..! derken neyin ne olduðunun farkýnda olmadan çocuk aklýyla adete gözlerinin içi gülüyordu.