empatik

 



ki sen,

ruhumun  orman kuytusu ve bu kuytuda yeşeren  hüzünlü bir çiçektin

bedenin kurudukça bir damla gözyaşı daha içerdin köklerinden

 


cesur değildin belki ama bir o kadar yürekliydi sevda bakışların

sığ denizlerinde bile kopacak fırtınalara çok ça limandın içinde

 


ben mi,

ben fırtına değil okyanusun ta kendisiydim

yüzünü bile göremediğim limanlarındaki hoyrat bir esinti

 


en derininden

laciverttim maviye kaçan

yakamozdum ay ışığına sevdalı

sahillerine vuran bembeyaz köpük

aşktım… içimdeki tüm yaşanılası yaşamlarda

 


nicedir

imbatlar sert olmasa da ters eser oldu şehrimin kıyılarına

ve anlaşılamadık tüm iklimleri giydik sımsıkı üzerimize

 


bu aralar

alnına rastgelesi sürülmemiş sarhoş bir balıkçı teknesi gibiyim

kanatlarında ecel taşıyan tüm martıların çığlıklarında kaybettim içimdeki maviyi

ne denizim belli

ne de seferlerim

 


seyir defterinde bile adı geçmeyen alabora olmuş kimliğimde

kıyısızlığıma ağlar

sönüp de yanamayan tüm fenerler

 


benim artık

kalabalığında sessiz ve kimsesiz

ışıkları kör

caddeleri dilsiz tüm kentler

 


tüm çıkmaz sokaklardaki adresler

ve ayak izlerini terk etmiş tüm gidişler benim artık

 


eğer bir gün

düşerse aklın  dehlizlerime

 


bil ki

gittiğin uzağım

 


ki ben

ruhundaki hücre odalarına hapsettiğin empatik bir köşeyim aslında

 


kurabileceğin bir düş değil

kurup ta yıkamayacağın kadar gerçeğim

 


şiir gibi

ölüm gibi…

 

 

 





ilhanaşıcıaralıkikibinonbeş


( Empatik başlıklı yazı ilhanaşıcı tarafından 26.02.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.