Martın on birinde

On sekiz yaşına giren tebessümlerde

İçinden en güzel gülen çocukları sevdim

Vazgeçmedim gözyaşıyla sulasam da toprağı

Dudaklarımda devrimler yaratan gülüşlerimden

Bütün ihtimallerden geçerken…

 

 

Servi gölgesinde aklımı hayale daldırıp

Eskimiş hezeyanlarıma inat

İçimde ölümsüz kuşları uçurdum sonsuza

Umudu kanatlarına beledim

Sensiz  günlerin hezeyanına dem vuruyordum

Hasretini vuslat diye sardığım parmaklarıma…

 

Bir şarkı tutturuyordum dilime

Aşina olmuş bütün zamanlardan geçerek

Lal olmuş dilime öğretiyorum

“Elbet birgün buluşacağız” diye…

 

 

Zaman dudaklarıma dokunuyordu

Seni boyuyordu aynalardaki siluetim

Anlamsız kalan bütün anları 

Er ya da geç

Gülüşünle dolduruyordum

Biliyor musun?

Zaman biraz daha geçtikçe

Vuslatınla avunuyordum…

 

 

Uzaklıklar dindirmez sevdamızı

Duaların içine bileyip duruyorum aşkı diye

Nedensiz bir zamanın tahayyülüyle

Yeniden sefere koştuğum korkularımla

Yüreğimi ısıtırken

Korkma geçmez içimin aşkına izdihamı…

 

 

Sevmek diyorum ya sevgilim

Seninle yeniden doğan güneşin

Evreni aydınlatışının

Doğanın yeniden uyanışının

Nefesin yeniden alınışının

Kül kokusunun

Yağmur sonrası toprağın kokusunun

Zevkine varabilmek...

 

 

Birazdan bana uğra

Toprak kokulu bahçenin ortasında

Bütün sevinçlerimle birlikte

Gözlerinde halay çekeceğim

Postmodern sevdamızın üzerinde

Ellerime tükenmez bir umudu yükleyerek...

 

 

Âdem Efiloğlu

11/ 03 / 2018

 

( Gülüşünle Doldurduğum Vakitler başlıklı yazı AdemEFİLOĞLU tarafından 11.03.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.