Sýfatlarý yorabilirim bilumum ismin sol hizasýnda da bir satýr aralýðý: sonra da deþerim heceleri ve irili ufaklý soru iþaretleri eklerim bir yandan aklýmýn lehiminde içimin kýrýntýlarýný topladýðým bir tabak büyüklüðündeki yüreðim.

Öyle minyon göründüðüne bakmayýn kelimelerin: can çýkar huy da çýkar, kabulünden benimkisi. Huylarýmý rafine ettiðim bir güzergâh yine aklýmýn peþtamalý hangi imgeyse geceye damgasýný vuran.

Kem gözlerin methine istinaden daha da küçüldüm bu aralar. Eþrafýn sitemi de bire bin katarken, uyutulduðum hücremde bir iðne baþý kadar minik içimdeki huzur aslýnda aklýmýn balyalarýna hürmeten, leb demeden leblebiyi yutanlara isyaným.

Bir gölge iken körelen, bir yastýk kadar da yumuþak ve yapýþkan yine aþkýn mizacý, sonramý güncellemek adýna eþ dost hatýrýna þunca kelam sonra da diri bir hüznü baþ tacý ettiðim bir yandan da içime kurt düþüp de kurdu evlat bildiðim bir anne sýcaklýðýnda yine içimin ilklerini iliþtirdiðim þecerem.

Bir yanýmda hüsranla yolculuðum diðer yarýmý ise el yordamý görücüye çýkardýðým bir ilkbahar yorgunluðu.

Anam babam, derdim tasam hep yorgun: içimin mizacýnýn yorgun tayfasý ve öbek öbek aklýn hizasýnda sýra dýþý bir tümsek: kayýp düþmeme ne hacet hepten yüzüm gözüm çizik içinde.

Aklýmýn perendelerine eþlik eden hoþluk ve þefaat zincirinden iri yarý bir tümce yine adam boyu sevdalarýn göz hizasýnda kuru sýký atýþ yaptýðým bir talim deðil de bir terbiye çerçevesinde, bir vesikalýk gülümseme yine yüzüme yapýþan ve kaygan zeminde takla atmaya dünden razý içimin ifþasýnda dýþ görünümü hayli yorgun belki de metazori bir güdümleme.

Sanatýn zirvesinde bir adam.

Aþkýn kisvesine kulp takan hüsran yüklü beyaný yine evrenin vuku bulduðu bunca sözcükle yýkanýp da hecelere bölündüðüm kadar paramparçayým.

Aslýma itaat ettiðim.

Yalanlarý kulak ardý ettiðim.

Yalan söylemekten aciz bir kuru kafama bir de atalarýma methiyeler dizdiðim.

Solumda yangýn. Saðýmda Rahman.

Yüreðimde yorgun ve tezat bir yönerge yine kendi ayaðýmla kendimi idam sehpasýna attýðým.

Zakkumlarýn kokusuna hasretim belki de anne kokan her çiçeði sahiplenmemdir yine yürekten yüreðe akan ýrmaðýn kuruyan haznesinde bir kelime ekip de zihnimin derinlerine bir hikâye aðacý yaratacaðýma inandýðým.

Ýnandýðým martavallar.

Sevip de sevilmekten haz etmediðim.

Acýdan beslenen ruhum.

Acýmak deðil de aykýrýlýðýmý ört bas etmek adýna bir de yalnýzlýðýmýn kabrine çiçekler ektiðim.

Eðriden doðruya geçiþ hali hazýrda bilek gücümden bihaber aslýnda aþkýn rövanþýnda ben nefreti öðrenmeye kalkýþýp da yüzükoyun serildiðim.

Sevmeyi öðretirken gelip de çaldýlar kapýmý.

Sevmeyi arz etmiþtim sevilmekten yana derdimi kýstas bilip bu kez alay ettiler, diyenlerin yalancýsýyým.

Bir tebessüm daha donuyor dudaklarýmda.

Bir güne daha eksiliyor beyaz sayfadan ve beyazý katýk ediyorum gecenin karasýna banýp aslýnda aþký heba ediyor yüreðim belki de yüreksizliklerine bakýp daha da seveceðim geliyor.

Bir kýyýmdan kaçarken bir de yaðmuru beklerken tutulduðum doluya þükrüm ve minnetim.

Adam gibi sevmeyi öðrenemedi gitti insanlar.

Kadýn, dediler. Týrmýklarýný gösteren ahkâmlarla çocuk yanýmý deþtiler belki de maruz kaldýðýmý inkâr ettim.

Ýddia ettiler.

Ýtirazým döndü hep hangi makamsa hangi kanatsa hangi yaraysa daha de derine uzandý ve uzandým; uzattýðým deðil de kýsaltmayý beceremediðim hayat hikâyem.

Bir güldüðüm ve bir kez daha ve tehir etmeyi umduðum hüznümü saðaltan bir duyguydu kýrýlganlýðýn ayyuka çýktýðý aslýnda gök kubbenin nazarýnda kopuk ayaðý kaderin, donuk yüzü hayallerin ve bitimsiz umutlarýn ket vurulduðu o aydýnlýk odada yeþeren bilumum hatýra ve mazi kalýntýsý üç beþ resimle boy ölçüþen cüssesi þiirlerin.

Yarým yamalak bile sevmeyi beceremezken ne anlamý kaldý benim büyük ölçekli sevgi hikâyelerimin?

Sevmeyi yakýþtýrdým kendime madem sevip de dirilmeyi sadece ben mi þart koþtum da her acýmý sevgiye katýk yaptým sonra da büyüdüm gözlerinde kaderin: aslýnda küçülen göz bebeklerimde hep kayýt dýþý sevgiler mimledi nefreti; nefret hasreti unuttu aslýnda bizler unuttuk merhameti ve sefaletin baþrolünde sefa sürdük kendimizce.

Þimdi cýlýz sesi kalemin ve þakrak kahkahalarýmý unuttuðum dünümde, bir meziyet bellediðim hüznü giyindim satýr aralarýna düþmüþken yolum.

Yoldan çýkmamak adýna lav ettiðim tüm olumsuz duygularý mademki yatýrdým masaya vakti gelmiþtir ölümün en azýndan hazin makamýnda bir sonla gerildiðim bu çarmýha iliþmesinler hani olur da çýkan rüzgârda çözülür iplerim ve karýþýrým sonsuzluða.