İç dünyam on beş yaşında
Dışım kırklı senelerinde
Umutlarım ise hint fakirliğinde
Beklediğin yarınlar ilkbaharında
Sözüm her şeye rağmen
Yinede yaşamak güzeldir deminde
Bugün bana yağmurlu olabilir
Yarın belki farklı doğar
Yaşamak deneme yanıltmaktır
Nefes alıp veriyursan
Yaradan şükür edeceksin
Bir kapıyı kapar diğerini açar
Bir kere ayağın tökezledi diye
Hemen yıkılmak yok
Bunda da bir hayır var de geç
Bakarsın ummadığın yerde
Beklediğinde fazlasını bulursun
Yeter ki umudunu yitirme
Mevsimlerde ilkbahar her zaman
Umutlara açılan kapıdır
Tıpkı doğanın yeniden
Canlanıp serpilmesi gibi
Çıkmayan candan umut kesilmez misalinde
